Inne

Czy istnieją sprawdzone metody na zaplanowanie płci dziecka? Czy jest to w ogóle możliwe? Coraz więcej przyszłych rodziców, zastanawia się, czy są w stanie sami spowodować, aby na świat przyszła ich wymarzona córeczka albo syn. Istnieją pewne sposoby na zaplanowanie płci dziecka, które prezentujemy poniżej.

• Planowanie płci dziecka – czas zapłodnienia
• Planowanie płci dziecka – selekcja plemników i zarodków
• Planowanie płci dziecka – metoda in vitro
• Planowanie płci dziecka – dieta
• Planowanie płci dziecka – owulacja

Planowanie płci dziecka – czas zapłodnienia

O płci dziecka decyduje czas zapłodnienia, czyli moment, kiedy plemnik i komórka jajowa, łączą się w jedno. Płeć uzależniona jest od pary chromosomów płci X i Y. U kobiety są jednakowe (para XX), natomiast u mężczyzny różne (para XY). Każdy plemnik oraz komórka jajowa zawiera tylko jeden chromosom płciowy. Komórki jajowe zawierają chromosom X a plemniki X lub Y. Jeśli dojdzie do zapłodnienia plemnikiem z chromosomem X, wówczas urodzi się dziewczynka. Chłopiec rodzi się w wyniku zapłodnienia chromosomem Y.

Planowanie płci dziecka – selekcja plemników i zarodków

Jest to nowoczesna technika medyczna polegająca na sortowaniu plemników pod względem chromosomów płciowych. Jak dotąd niezawodną metodą sortowania plemników jest technika Microsort. Opiera się na tym, że poprzez specjalne urządzenie analizuje się wszystkie plemniki w danej porcji nasienia i dzieli na lżejsze (Y) i cięższe (X). Zapłodnienie komórki jajowej takim wyselekcjonowanym materiałem zwiększa szanse na urodzenie dziecka pożądanej płci. Skuteczność wynosi nawet do 90%.

Planowanie płci dziecka – metoda in vitro

W tym wypadku szansa urodzenia dziecka o wybranej płci wynosi 100%. Do powstania zarodka dochodzi w wyniku połączenia komórek jajowych i plemników rodziców. Trzeciego dnia od zapłodnienia, analizowany jest profil chromosomalny pod kątem płci. Wówczas do macicy wprowadzane są jedynie zarodki tej płci, która wybrali przyszli rodzice. W Polsce za jedyny uzasadniony powód wyboru płci uważa się sytuacje, kiedy dziecku grozi poważna choroba np. hemofilia, na którą chorują wyłącznie chłopcy.

Planowanie płci dziecka – dieta

Możliwe jest ukierunkowanie całego procesu na wybrane przez siebie tory, poprzez wprowadzenie stosownej diety. Co prawda, nie ma na to potwierdzonych dowodów naukowych, jednak nasze mamy i babcie zawsze powtarzały, że matki, które urodzą chłopców, odżywiają się zupełnie inaczej niż te, które urodzą córki. Zatem jeśli marzy Ci się dziewczynka, wówczas powinnaś spożywać więcej produktów bogatych w wapń i magnez. Natomiast jeśli chcesz mieć syna, wtedy sięgaj po produkty z sodem i potasem.

Jeśli planujesz córkę to około 5 – 6 tygodni przed poczęciem, powinnaś jeść:

• dużo nabiału,
• potraw mącznych,
• gruboziarnistych kasz,
• marchwi,
• roślin strączkowych,
• czekoladę.

Jeśli marzysz o synku, wówczas jedz:

• potrawy słone,
• dużo mięsa,
• ryby,
• ryż,
• orzechy,
• pełnoziarniste pieczywo,
• nabiał,
• ziemniaki,
• pomidory.

Planowanie płci dziecka – owulacja

Ta metoda polega na tym, aby odbyć stosunek w określonym momencie. Jeśli planujecie chłopca, wówczas powinniście zaplanować ten moment w trakcie owulacji lub jak najbliżej niej. Jeśli marzycie o córeczce, wtedy powinniście odbyć stosunek na 1 – 2 dni przed owulacją. Metoda ta jest skuteczna, pod warunkiem, że potrafi się dokładnie określać czas owulacji. Można to robić, stosując specjalne testy owulacyjne lub obserwować śluz i mierzyć temperaturę. Skuteczność w tym wypadku sięga nawet 80%.

Nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę, ale w ludzkim organizmie żyje ok. 2 kilogramów bakterii. Nie są one groźne, wprost przeciwne, bardzo przydatne. Są jednak i takie, które bardzo źle wpływają na organizm. O tym, które bakterie są groźne dla człowieka, a które nie, opowiemy w poniższym artykule.

Bakterie – jakie niebezpieczne?

Światowa Organizacja Zdrowia WHO opublikowała listę najgroźniejszych dla zdrowia oraz życia bakterii, które są odporne na działanie antybiotyków. Do tych najbardziej niebezpiecznych zalicza się:

• Acinetobacter baumannii

Jest to bakteria występująca w wodzie, żywności, glebie oraz ściekach. Wywołuje zapalenie układu moczowego, zapalenie płuc, infekcje ran oraz sepsę, która najczęściej kończy się śmiercią pacjenta. Do samej infekcji może dojść w szpitalu i domach opieki długotrwałej. Bakteria ta jest szczególnie niebezpieczna dla osób o znacznie obniżonej odporności przebywających w placówkach opieki medycznej.

• Pałeczka ropy błękitnej

Ona również żyje w wodzie i glebie oraz może pojawiać się na skórze zwierząt i ludzi. Prowadzi do infekcji skórnych, zakażenia układu pokarmowego, oddechowego, moczowego, zakażenia oczu, zapalenia zatok, ucha środkowego i zewnętrznego oraz zapalenia osierdzia. Osoby o niskiej odporności są najbardziej narażone na zakażenie nią wywołane.

• Bakteria E.coli

To skrót od Enterobakterii, które występują powszechnie i każdy jest jej nosicielem. Do najczęstszych przypadków zakażeń dochodzi w szpitalu, a przyczyn można szukać w infekcjach dróg moczowych, ropni wątroby, zapalenia dróg żółciowych, zapalenia otrzewnej czy zapalenia opon mózgowo – rdzeniowych. Może dojść także do zapalenia krwi i płuc. Najbardziej narażone są osoby starsze o obniżonej odporności.

• Salmonella

Odpowiedzialna jest za dolegliwości żołądkowo – jelitowe i zatrucie pokarmowe. Są bardzo niebezpieczne i mogą doprowadzić do zakażenia narządów wewnętrznych i chorób stawów.

• Dwoinka rzeżączki

Ta bakteria wywołuje jedną z chorób przenoszoną drogą płciową, czyli rzeżączki. Przyczynia się do zakażenia innych układów i dotyka najczęściej osoby o niskiej odporności. Noworodki mogą zostać zarażone podczas porodu, jeśli zarażona była matka. Może wówczas prowadzić do zapalenia spojówek, a nie leczone, do trwałej utraty wzroku.

Bakterie – jakie bezpieczne?

Dobre bakterie to drobnoustroje, które żyjąc w organizmie człowieka, regulują jego prawidłowe działanie. Każdy człowiek ma ich w sobie 90 bilionów. Bez nich żaden z nas nie mógłby funkcjonować.

Najwięcej bakterii żyje w jelicie grubym. Za utrzymanie dobrej kondycji organizmu odpowiedzialne są bakterie kwasu mlekowego, czyli drożdżaki. Pokrywają one nabłonek jelitowy, tworząc barierę ochronną przeciwko bakteriom chorobotwórczym i innych substancji szkodliwych dla zdrowia.

Ponadto, są bezpośrednio odpowiedzialne za:

• uwalnianie się witaminy B,
• obniżają poziom cholesterolu,
• utrzymują odpowiednią kwasowość jelita, dzięki czemu łatwiej wchłania się wapń, żelazo i cynk,
• wpływają na prawidłową przemianę materii,
• produkują naturalne przeciwciała,
• łagodzą objawy nietolerancji laktozy,
• zapobiegają powstawaniu nowotworów jelita grubego,
• chronią przed próchnicą zębów.

Jeśli prawidłowo będziemy dbać o dobre bakterie w organizmie, wówczas będziemy mogli cieszyć się mocniejszą odpornością oraz pełnym zdrowiem.

Łysienie plackowate to jedna z najczęstszych przyczyn nadmiernej utraty włosów. Dotyka najczęściej młodych ludzi. Częściej z tym problemem borykają się dzieci i młodzież niż dorosłe osoby. Jakie są tego przyczyny raz czy istnieje skuteczne leczenie? O tym powiemy w poniższym artykule.

• Łysienie plackowate – co to jest?
• Łysienie plackowate – jakie przyczyny?
• Łysienie plackowate – jakie leczenie?

Łysienie plackowate – co to jest?

Jest to przewlekła choroba zapalna, w wyniku której dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych oraz ich wypadania. To z kolei powoduje powstawanie na skórze głowy rozległych plam, swoim kształtem przypominającymi placki. Takie zmiany mogą powstawać nie tylko na głowie, ale także na brodzie lub brwiach.

Jak już wspomniano, choroba swój początek w dzieciństwie lub w młodym wieku. Najczęściej pojawia się u osób w przedziale wiekowym 20 – 40 i dotyka w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Im wcześniej pojawią się pierwsze objawy, tym trudniej jest ją wyleczyć.

Łysienie plackowate – jakie przyczyny?

Przyczyny tej choroby nie są do końca znane. Jako najbardziej prawdopodobną przyczynę, podaje się podłoże autoimmunologiczne, kiedy to układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, uznając je za „obce”. Wtedy to właśnie dochodzi do zmian na skórze o charakterze zapalnym, które powodują nadmierne wypadanie włosów.

Do najczęstszych przyczyn na tym podłożu wyróżnia się:

• atopowe zapalenie skóry,
• zapalenie tarczycy (Hashimoto),
• bielactwo,
• zapalenie jelita grubego,
• reumatoidalne zapalenie stawów,
• cukrzyca typu 1,
• toczeń rumieniowaty.

Choroba może być również dziedziczna. Najczęściej ma to miejsce w przypadku bliźniąt jednojajowych lub u krewnych pierwszego stopnia. Około 10% przypadków, dotyka także dzieci z zespołem Downa.

Nadmierna utrata włosów jest również zaliczana do grupy schorzeń psychodermatologicznych, czyli takich, będących wynikiem stresu oraz ciężkich stanów emocjonalnych. Co więcej, łysienie plackowate może być wynikiem zaburzeń naczyniowych w okolicach skóry głowy, co w znacznym stopniu zaburza proces wzrostu włosów oraz ich utraty. Również czynniki hormonalne i niedobory niektórych witamin, mogą być w tym wypadu uznane za przyczynę tej choroby.

Łysienie plackowate – jakie leczenie?

Leczenie jest trudne, długotrwałe i może nie zawsze przynosić oczekiwane rezultaty. Wybór terapii oraz metody leczenia, zależą od wieku pacjenta, ilości utraconych włosów oraz ewentualnych skutków ubocznych, spowodowanych leczeniem.

Najczęściej w leczeniu łysienia plackowatego stosuje się:

• minoksydyl – płyn do stosowania na skórę głowy, które mają na celu pobudzenie włosów do wzrostu. Roztwór należy wetrzeć w chore miejsca przynajmniej 2 razy dziennie. Skutkami ubocznymi takiego leczenia mogą być zmiany na skórze jak zaczerwienienie czy łuszczenie,
• immunoterapię miejscową – polega na wywoływaniu nadwrażliwości kontaktowej za pomocą silnych alergenów kontaktowych. To najczęściej stosowana i najskuteczniejsza metoda leczenia łysienia plackowatego,
• fotochemioterapię – zabieg polegający na podaniu leku uczulającego na światło (psoralen) i naświetlany promieniami UVA. Stosuje się go 3 razy w tygodniu.

Najnowszą, eksperymentalną metodą leczenia jest użycie środka stosowanego w leczeniu chorób szpiku kostnego.

Tętniakiem nazywane jest uwypuklenie ściany tętnicy w dolnej części ciała i stanowi realne zagrożenie życia. Wcześnie rozpoznane i leczone, dają szansę na pełne wyzdrowienie. O rodzajach tętniaka, jego objawom oraz metodach leczenia, opowiadamy w niniejszym artykule.

• Tętniak aorty brzusznej lub piersiowej
• Tętniak mózgu
• Tętniak tętnicy płucnej

Tętniak aorty brzusznej lub piersiowej

Aorta to największa tętnica w organizmie człowieka. Zaczyna się w lewej komorze serca, biegnie przez klatkę piersiową do jamy brzusznej, a tam dzieli się na dwie tętnice biodrowe. Tętniak powoduje jej powiększenie, znacznie przekraczający jej średni wymiar. Jest to najczęściej występujący tętniak. Czynnikiem go wywołującym jest stwardnienie tętnić spowodowane np. miażdżycą, kiłą lub niektórymi urazami. Tego typu tętniak rozwija się powoli, nawet przez wiele lat.

Objawy różnią się, w zależności od tego, gdzie umiejscowiony jest tętniak i czy jest on cały, czy pęknięty. Przeważnie jego obecność sugerują takie czynniki jak:

• chrypka spowodowana uciskiem na krtań,
• ból pleców lub klatki piersiowej,
• opuchlizna szyi,
• problemy z przełykaniem,
• niskie ciśnienie,
• podwyższone tętno,
• nadmierne pocenie się,
• nudności i wymioty.

Jeżeli tętniak jest stosunkowo mały, wówczas wystarczy sama obserwacja i wizyty kontrolne. Podczas takich wizyt można obserwować, czy oraz o ile tętniak się powiększa. Lekarz przepisuje odpowiednie leki na obniżenie ciśnienia krwi, co spowoduje, zmniejszenie nacisku wywieranego na tętniak. Jeśli jednak tętniak się powiększa i to w szybkim tempie lub pęka, wówczas zlecana jest operacja. Dokonuje się wtedy naprawy aorty, zastępując wycięty odcinek, specjalną rurką nazywaną protezą naczyniową.

Tętniak mózgu

Jest to również uwypuklenie powstające w naczyniach mózgowych. Może rozwinąć się w każdym wieku. Jego najczęstszymi przyczynami są wady wrodzone w budowie naczynia. Tego rodzaju tętniak, dopóki nie pęknie, powodując przy tym udar krwotoczny mózgu, nie daje żadnych objawów. W przypadku kiedy tętniak jest wyjątkowo duży, wówczas uciska na sąsiednie struktury i objawy dają wtedy o sobie znać.

W zależności od umiejscowienia to, co powinno zaniepokoić to:

• ból za okiem
• opadające powieki,
• rozszerzone źrenice,
• nagłe i silne bóle głowy.

W przypadku wystąpienia tego rodzaju tętniaka nie ma czasu na obserwacje ani wizyty kontrolne. Konieczna jest natychmiastowa operacja. Polega ona na jego wycięciu i założenie w miejscu wycięcia tytanowego klipsa.

Tętniak tętnicy płucnej

To bardzo rzadki rodzaj tętniaka wywoływany przez choroby naczyń płucnych, prowadzących do zrostu naczyniowego oporu płucnego oraz nadciśnienia w tętnicy płucnej. To z kolei prowadzi do jej poszerzenia. Mogą go wywoływać również nabyte wady serca, zwężenie zastawki dwudzielnej, nowotwory płuc czy zakażenie gruźlicą. Tego typu tętniak może nie dawać żadnych objawów ani dolegliwości.

W miarę jego rozrostu pojawia się:

• nietolerancja wysiłku,
• duszność wysiłkowa,
• osłabienie organizmu,
• krwioplucie,
• duszący i męczący kaszel.

W tym wypadku konieczne jest wycięcie tętniaka oraz wszczepienie specjalnej protezy naczyniowej wykonanej z odpowiedniego tworzywa sztucznego.

Problemy z ciśnieniem to wbrew pozorom poważna kwestia, której nie należy lekceważyć. Nie leczone może prowadzić do szeregu poważnych konsekwencji. Prawidłowe ciśnienie pozwala regulować odpowiednia dieta. O tym, jakie produkty pomagają unormować ciśnienie, opisujemy w poniższym artykule.

Dieta na prawidłowe ciśnienie – z czego zrezygnować?

Przede wszystkim, należy wyeliminować z codziennego jadłospisu wszystko to, co jawnie przyczynia się do wzrostu ciśnienia. Należy zatem ograniczyć do połowy takie produkty jak białe pieczywo, makarony z mąki pszennej, kaszę drobnoziarnistą oraz żółtka jaj.

Całkowicie trzeba zrezygnować z:

• słodyczy,
• tłustego mleka,
• tłustych przetworów mlecznych,
• ciężkostrawnych mięs i wędlin,
• wędzonych ryb,
• produktów konserwowych,
• zupy w proszku,
• koncentratów,
• gotowych sosów,
• żółtego sera,
• słonych przekąsek,
• fast foodów.

Leczenie problemów z ciśnieniem jest procesem długim i ciężkim. Jednak im wcześniej wdrożymy odpowiednią dietę, tym lepiej. Poprawimy w ten sposób własny komfort oraz zmniejszymy ryzyko ewentualnych chorób czy powikłań. Osoby zmagające się z problemami z ciśnieniem, muszą przede wszystkim unormować swój styl życia oraz nawyki żywieniowe, co w znacznym stopniu pozwoli wyeliminować szkodliwe dla zdrowia czynniki.

Dieta na prawidłowe ciśnienie – co jeść?

Osoby zmagające się z problemami z ciśnieniem powinny włączyć do swojej codziennej diety dużo owoców i warzyw. Ponadto powinny kontrolować lub lepiej, unikać spożywania alkoholu i odstawić wszelkiego rodzaju używki.

Do jadłospisu osób ciepiących z powodu nieunormowanego ciśnienia, powinno się włączyć następujące produkty:

• buraki,
• pomidory,
• rzodkiewka,
• cebula,
• papryka,
• czosnek,
• pietruszka,
• brokuły,
• kalafior,
• szpinak,
• kapusta pekińska,
• seler,
• aronia,
• cytryna,
• żurawina.

Są to produkty zawierające dużą ilość potasu, który wpływa na obniżenie ciśnienia. Przyspieszają wydalanie soli oraz nadmiaru wody z organizmu, dzięki czemu oprócz prawidłowego ciśnienia, można również zrzucić kilka kilogramów. Poza tym im większa dawka potasu w diecie, tym mniejsze ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Najwięcej potasu będzie na pewno w pomidorach, warzywach liściastych oraz cytrusach. W przypadku problemów z ciśnieniem trzeba zadbać także o prawidłową ilość witaminy C. Jej niedobór powoduje skurcz naczyń krwionośnych. Dlatego, aby uzupełnić jej braki, należy jeść więcej kapusty, aronii, porzeczki, owoców cytrusowych czy żurawiny.

W diecie na prawidłowe ciśnienie powinno się także ograniczyć ilość spożywanej soli. Jest ona potrzebna dla utrzymania prawidłowej równowagi kwasowo – zasadowej zarówno wewnątrz, jak i zewnątrz komórek. Jednak jej nadmiar może prowadzić do wzrostu ciśnienia tętniczego. Zwykłą sól kuchenną można zastąpić, używając takich przypraw jak kminek, majeranek, lub zamienić ją na sól morską bądź himalajską. Od zwykłej kuchennej różnią się tym, że nie są jodowane, tylko występują w postaci naturalnych kryształków.

Odpowiednia dieta pozwoli nie tylko unormować ciśnienie, ale także obniży poziom „złego” cholesterolu we krwi. To z kolei pomoże w walce z chorobami układu krążenia.

Bruksizm to określenie na nadmierne zgrzytanie zębami. Jest to problem, z którym zmaga się wiele osób i przeważnie nie robią oni tego świadomie. Wbrew pozorom takie zachowanie, może nieść za sobą poważne konsekwencje od problemów z bólem głowy i wzrokiem, po kłopoty z kręgosłupem włącznie. Na czym polega bruksizm? Skąd bierze się ten problem i jak go rozwiązać? O tym przeczytasz w artykule poniżej.

Bruksizm – definicja

Bruksizmem fachowo określa się mimowolne zaciskanie oraz zgrzytanie zębami. Mówi się o tym wtedy, gdy człowiek zaciska szczękę nawet do 10 razy mocniej niż zazwyczaj. Ciągnie to za sobą szereg poważnych konsekwencji w tym uszkodzenia zębów, przyzębia czy stawów skroniowo – żuchwowych. Do tego dochodzą także zaburzenia równowagi przez nadmiernie napięte mięśnie żwaczowe i mimiczne. Szczęki osób zmagających się z bruksizmem są bardziej kwadratowe i masywniejsze, niż przed pojawieniem się choroby. Dzieje się tak, ponieważ zgrzytając zębami i zaciskając je, napinane są żwacze które odpowiadają za żucie. Dochodzi również do zmian w obrębie żuchwy, ponieważ nadmierne zgrzytanie zębami powoduje powstawanie stanów zapalnych okolic zębów, dziąseł a nawet może prowadzić do wypadania zębów.

Bruksizm – objawy

Oprócz migreny, bruksizmowi mogą towarzyszyć takie bóle i dolegliwości jak:

• ścieranie i pękanie zębów,
• ubytki w zębach,
• krwawienie dziąseł,
• przygryzanie policzków i języka,
• bóle w okolicach stawów skroniowych lub kąta żuchwy,
• zaburzona praca żuchwy przy otwieraniu lub zamykaniu ust,
• ból w okolicy oczodołów,
• suchość oka,
• szum w uszach,
• ból ucha,
• zaburzenia równowagi.

Patrząc na to ile problemów i dolegliwości płynie z bruksizmu, każdy zapewne w tym momencie sobie pomyślał że to przecież tylko zwykłe zgrzytanie zębami. Jak widać, małe rzeczy mogą wyrządzić wiele szkód.

Bruksizm – leczenie

W przypadku bruksizmu może się okazać, że jeden specjalista może nie wystarczyć. Konieczna jest opieka gnatofizjologiczna (leczenie szczęki), stomatologiczna, ortodontyczna oraz współpraca z protetykami zębowymi. Często zalecane jest zakładanie na noc specjalnej nakładki na zęby, która uniemożliwia ścieranie zębów i wspomaga wyrównanie zgryzu. Bardzo ważna jest również współpraca z neurologiem, psychologiem oraz terapeutą manualnym.

Jest to kolejny przykład na to, jak z pozoru niewinny nawyk może przekształcić się w poważną chorobę i narobić niezłego zamieszania w organizmie. Jeżeli kogoś dotknęło właśnie to schorzenie, to czym prędzej szukajcie profesjonalnej pomocy i nie pozwólcie, aby przejęło nad wami kontrolę.

Arytmia to zaburzenia rytmu serca które cechuje przyśpieszenie, zwolnienie oraz nieregularność w jego funkcjonowaniu. Może przebiegać całkowicie bezobjawowo, jednak w zdecydowanej większości przypadków jest stanem zagrażającym życiu. Czynnikami powodującymi zaburzenia rytmu serca są najczęściej choroby zastawek oraz mięśnia serca. Jak objawia się arytmia serca i jak ją leczyć. O tym przeczytasz w niniejszym artykule.

1. Arytmia serca przyczyny
2. Arytmia serca objawy
3. Arytmia serca rodzaje
4. Arytmia serca leczenie

1. Arytmia serca przyczyny

Zaburzenia rytmu pracy serca pojawiają się najczęściej na skutek zaburzeń rytmiczności lub częstotliwości tworzenia bodźców w węźle zatokowym bądź wynikających także, z zaburzeń ich przewodzenia w tzw. układzie przewodzącym. Powodem zaburzeń rytmu pracy serca może być również nadmierna pobudliwość mięśnia sercowego, jego nadmiernego reagowania na bodźce i wytwarzania skurczów dodatkowych z pozazatokowych ośrodków bodźcotwórczych. Następuje wówczas zmiana częstości lub nieregularność pracy serca.

2. Arytmia serca objawy

Zaburzenia rytmu serca dają różne objawy, a niekiedy przebiegają bezobjawowo. W zależności od rodzaju zaburzenia, objawy przybierają inny charakter. Najczęstszym objawem jest jednak typowe kołatanie serca, czyli szybkie i nierównomierne bicie serca. Czasami odczuwalne jest swego rodzaju szarpnięcie w okolicach serca, kaszel oraz dławienie. Samo to uczucie trwa krótką chwilę i ustępuje samoistnie ale zdarza się, że powraca. Arytmii mogą towarzyszyć także tzw. skurcze dodatkowe, które dają wrażenie „przeskakiwania” w klatce piersiowej a nawet, chwilowego zatrzymania pracy serca. Pojawienie się skurczów nie tylko powoduje dodatkowy dyskomfort, ale ciągnie za sobą szereg dodatkowych dolegliwości jak zawroty głowy, uczucie dławienia, zasłabnięcie a nawet, utraty przytomności. Arytmii mogą towarzyszyć również duszności.

3. Arytmia serca rodzaje

Jak już wspomniano, zaburzenia pracy serca mają różny charakter, w zależności od rodzaju zaburzenia. Do najbardziej charakterystycznych zaliczamy:

• Niemiarowość oddechowa – objawia się stopniowym przyspieszaniem rytmu zatokowego pracy serca podczas wykonywania wdechu oraz powolnym jego zwalnianiem, w czasie wydechu. Znacznie częściej pojawia się dzieci i młodzieży, niż u dorosłych. Na niemiarowość oddechową szczególnie narażone są osoby z zaburzeniami układu autonomicznego. Co ciekawe, niemiarowości oddechowej nie trzeba leczyć, wystarczy podanie odpowiednich środków uspokajających.
• Częstoskurcz – o częstoskurczu mówimy wtedy, gdy częstość rytmu zatokowego utrzymuje się pomiędzy 100 a 220 skurczów na minutę. Jest to stan wynikający z nadmiernego stresu, podniecenia psychicznego, jak również obciążenia organizmu spowodowanym nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Częstoskurcz zanika, kiedy wyeliminujemy przyczynę stresu lub pobudzenia bądź po przyjęciu stosownych środków uspokajających. Częstoskurcz nie wymaga interwencji lekarskiej, nie ma konieczności wzywania karetki pogotowia. Nie mniej jednak, warto udać się na wizytę lekarską.
• Rzadkoskurcz – to sytuacja, w której częstość rytmu zatokowego jest mniejsza niż 60 skurczów serca na minutę. Może występować podczas snu oraz w stanach wzmożonego napięcia nerwów błędnych (nerwowego układu współczulnego). Jeśli rzadkoskurcz pojawia się w określonych stanach chorobowych lub u starszych, wówczas oprócz zwolnienia rytmu pracy serca pojawia się osłabienie, senność czy omdlenia. W takich przypadkach, natychmiastowa pomoc lekarska jest wręcz konieczna.

4. Arytmia serca leczenie

Leczenie zaburzeń rytmu serca zależy od rodzaju arytmii, jej natężenia oraz występujących objawów. Badania lekarskie mają na celu określenie, czy zaburzenia mają charakter łagodny czy złośliwy. Leczeni obejmuje środki farmakologiczne, zabiegi operacyjne ale także zakłada zmianę stylu życia, stosowanie zdrowej diety i utrzymywanie prawidłowej wagi ciała. Konieczne jest odstawienie papierosów w przypadku palącego pacjenta.

Z sercem nie ma żartów. Jeśli nie zadbamy o jego prawidłowe funkcjonowanie, może się to dla nas bardzo źle skończyć. Bez serca żyć się nie da więc jeśli zależy nam na długim życiu, musimy się o to postarać.

Pastry pudding gummi bears danish unerdwear.com wafer jujubes. Pie sugar plum oat cake bonbon marshmallow halvah tart jujubes. Bear claw chupa chups brownie toffee biscuit sweet roll cotton candy. Ice cream biscuit jelly dessert macaroon fruitcake.

Czytaj dalej