Zdrowie

Objawy zawału serca – to warto znać

Paulina Kostka Zdrowie Brak komentarzy
Mężczyzna z bólem serca

Choroby serca to wciąż jedna z często odnotowywanych przyczyn zgonu. Wśród nich wymienia się właśnie zawał, który jest powodem śmierci blisko 200 000 Polaków rocznie. Warto wiedzieć, jak rozpoznać zawał serca, ponieważ szybka reakcja pozwoli uniknąć najgorszego scenariusza. Jakie symptomy powinny więc nas zaniepokoić?

Jakie są objawy zawału serca?

Zawał serca, a właściwie zawał mięśnia sercowego, daje szereg objawów, które nie zawsze wiążemy z tym schorzeniem. Wśród głównych symptomów, jakie pojawiają się przy ataku serca, wymienia się silny ból w klatce piersiowej, który odczuwany jest na znacznej powierzchni, jest narastający, piekący i nie ustępuje. Promieniuje do lewej ręki, szyi i żuchwy. Oprócz tego pojawia się panika, u niektórych wymienia się też lęk przed śmiercią.

Wśród objawów zawału serca lekarze wskazują również na spadek ciśnienia, bladość, osłabienie i pobudzenie ruchowe, mdłości, wymioty, zawroty głowy, omdlenia, sinienie kończyn i warg, wzrost temperatury ciała.

Zmiany zachodzą również w badaniach. Pojawiają się we krwi markery zawału, zwiększa się poziom glukozy oraz OB, wzrasta liczba leukocytów.

Objawy zawału u kobiet

W ostatnich latach stwierdzono, że objawy zawału u kobiet mogą różnić się niż symptomy ataku serca u mężczyzn. Kobiety rzadziej odczuwają silny ból w klatce piersiowej. Częściej występuje on w nietypowej lokalizacji, np. między łopatkami, pod łukiem żebrowym lub w nadbrzuszu. Możliwe jest odczuwanie pieczenia w tzw. dołku, pojawiają się problemy z oddychaniem. Dla wielu osób nie są to objawy zawału, dlatego często są ignorowane, co może doprowadzić do opóźnionej reakcji i tragedii. Od pojawienia się pierwszych oznak zawału kluczowa jest godzina, mówi się o tym czasie nawet „złota godzina”. Chory w tym czasie powinien znaleźć się w szpitalu, wówczas istnieje szansa na uratowanie życia i zdrowia pacjenta.

Kto jest narażony na zawał serca?

Wymienia się wiele czynników ryzyka, które sprzyjają wystąpieniu zawału mięśnia sercowego. Częściej występuje on u mężczyzn, szczególnie otyłych i mających nadciśnienie tętnicze. To jednak nie są jedyne czynniki ryzyka. Zawał serca częściej mają osoby palące papierosy, z podwyższonym poziomem cholesterolu, trójglicerydów, CRP i kwasu moczowego. Atak serca występuje również u osób z marskością wątroby, cukrzycą, chorobą Fabry’ego. Nie bez znaczenia jest także aktywność fizyczna. U osób, które jej unikają, ryzyko wystąpienia zawału zwiększa się.

Atak serca – jak reagować?

Pierwsza pomoc w przypadku zawału jest niezwykle istotna. Szybka reakcja może uratować człowiekowi życie. Jeśli jest on przytomny, powinien zająć pozycję półsiedzącą, jeśli jest nieprzytomny, wówczas należy ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej. W tym czasie trzeba koniecznie wezwać pogotowie i kontrolować tętno oraz oddech chorego. Jeśli serce przestanie pracować, konieczne jest podjęcie resuscytacji do przyjazdu pomocy medycznej. Jeśli jest taka możliwość, pacjent jest przytomny, można podać mu doustnie aspirynę. Wykluczone jest natomiast podawanie leków zawierających diklofenak, nitroglicerynę czy innych leków sercowych. O tym powinni zadecydować już wezwani ratownicy medyczni.

Jakie są objawy stresu negatywnego? Co to stres negatywny?

Izabela Konarska Choroby,Leczenie,Zdrowie Brak komentarzy
Czlowiek trzymający smutną maskę

Stres to w zasadzie nieodłączny element dzisiejszego świata. Nie jest niczym wyjątkowym, a wręcz staje się normą. Klasyfikowany jest jako zaburzenie, spowodowane nieradzeniem sobie w danej sytuacji. Istnieją jednak takie przypadki, kiedy stres działa mobilizująco na człowieka, pobudza do działania i podejmowania nowych wyzwań. Jednak jest również stres negatywny, przez który człowiek jest przemęczony, wiecznie wyczerpany i nie ma sił ani energii do podejmowania działań w żadnym wymiarze swojego życia. O tym stresie negatywnym, opowiemy w poniższym artykule.

Stres negatywny – co to jest?

Stres negatywny pojawia się wówczas gdy człowiek żyje w ciągłym i przewlekłym stresie. Negatywny stres działa demobilizująco, prowadzi często rozwoju wielu chorób jak również, może prowadzić do śmierci. Zwiększa także ryzyko pojawienia się różnych schorzeń i problemów zdrowotnych jak kłopoty z sercem, nadciśnienie tętnicze, nerwice, depresja, wrzody i wiele innych.

Stres negatywny najczęściej występuje pod postacią bezsenności, niespokojnych myśli, lękliwości, rozdrażnienia, nadmiernego pobudzenia, problemów z oddychaniem, bólami rożnego pochodzenia. Tego typu stres może doprowadzić do całkowitego rozregulowania organizmu.

Stres negatywny – jakie objawy?

Nowe wyzwania oraz wymagania stawiane przez otoczenie, zadania do wykonania, obowiązki jakimi człowiek jest obłożony, może odebrać człowiekowi siły i chęci do czerpania z życia tego, co najprzyjemniejsze. Przygnębienie, brak mobilizacji do działania i brak sił, to typowe objawy stresu negatywnego. Do tego dochodzi bardzo złe samopoczucie oraz pogorszeniu, może ulec zdrowie. W skrajnych przypadkach może wywoływać ciężkie choroby, a nawet i gorzej.

Stres negatywny w każdym przypadku objawia się inaczej. Jednak do najczęstszych objawów zaliczane są:

  • permanentne zmęczenie,
  • wyczerpanie fizyczne i psychiczne,
  • huśtawki nastrojów,
  • depresja,
  • problemy z koncentracją,
  • sięganie lub nadużywanie używek,
  • wzrost lub spadek masy ciała.

W kwestiach zdrowotnych stres negatywny może prowadzić do wzrostu poziomu cukru we krwi, zwiększa napięcie mięśni, pojawiają się problemy pokarmowe takie jak refluks, zgaga, biegunki, wymioty, nudności, zaparcia. Stres przyczynia się do rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego, w przypadku kobiet rozregulowaniu może ulec miesiączka a w przypadku mężczyzn, może pojawić się problem z potencją.

Kobieta siedzi na podłodze

Stres negatywny – jakie sposoby?

Aby skutecznie walczyć ze stresem, trzeba nauczyć się nad nim panować. Na początek warto się zastanowić nad tym, co powoduje w nas stres i zdenerwowanie i postarać się zminimalizować źródło tego stresu. Jeśli jest to niemożliwe, wówczas warto zmienić swoje nastawienie do danego problemu i sposób reagowania. Kluczowe jest to aby zrozumieć, że nikt nie jest ani doskonały, ani perfekcyjny, ani nie zastąpiony. Warto nauczyć się asertywności oraz zmienić sposób wyrażania emocji i swojego zdania. Może to podziałać bardzo oczyszczająco i przynieść wyraźną ulgę. Warto zacząć myśleć pozytywnie, uwierzyć we własne siły i przyjąć pomoc od tych ludzi, którzy wyciągają pomocną dłoń.

Absolutnie nie wolno dopuścić do sytuacji, w której stres się kumuluje. Wtedy nastąpi coś w rodzaju erupcji wulkanu. Dlatego jeśli czujemy takie napięcie porównywalne do eksplozji, wówczas znajdźmy sposób na rozładowanie emocji. Może być to kawa z przyjaciółką, kąpiel w pianie, wyjście do kina itp. Ważne, aby w sytuacjach stresowych, mieć pod ręką swój niezawodny sposób, który pozwoli ten stres rozładować i rozluźnić człowieka w każdym możliwym aspekcie.

Oczywiście stres zawsze będzie się pojawiał, w mniejszym lub większym stopniu gdyż żyjemy w takich czasach, że nawet dzieci przeżywają swoje stresy. Najważniejsze to nie dać mu się zdominować i znaleźć na niego metodę. Dzięki temu będziemy zdrowsi i szczęśliwsi a stres, już nie będzie miał takich strasznych oczu i łatwiej będzie nam sobie z nim radzić.

Niedobór jodu – objawy? Jak uzupełnić niedobory jodu?

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie Brak komentarzy
Witryna z lekami

Niedobór jodu to dosyć częsty problem i boryka się z nim coraz więcej osób. Nie wolno go jednak bagatelizować, ponieważ jod stanowi jeden z najważniejszych pierwiastków, koniecznych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Z czego wynika niedobór jodu? Jak się objawia i jak można go uzupełnić. O tym przeczytacie poniżej.

  1. Niedobór jodu – objawy
  2. Niedobór jodu – przyczyny
  3. Niedobór jodu – metody na uzupełnienie

1. Niedobór jodu – objawy

Jod jest pierwiastkiem rozpuszczalnym w wodzie. Występuje w soli kuchennej oraz niektórych pokarmach. Jod można również wdychać nad morzem. Dostępne są także odpowiednie suplementy diety z jodem w składzie. Jod używa się również do produkcji niektórych leków. Jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na prawidłowe funkcjonowanie tarczycy. Gruczoł ten jod do produkcji hormonów tarczycy które z kolei, pomagają w rozwoju mózgu, gojeniu się ran czy metabolizmie energetycznym.

W sytuacji kiedy mamy do czynienia z niedoborem jodu, organizm wysyła szereg sygnałów o tym świadczących. Można zaobserwować takie reakcje organizmy jak:

  • Wola

To specyficzny obrzęk pojawiający się na szyi i stanowi najbardziej charakterystyczny objaw niedoboru jodu. Powstaje na skutek bardzo niskiego poziomu hormonu, stymulującego tarczycę we krwi czyli TSH. Gdy organizmowi brakuje jodu, automatycznie brakuje również TSH. Aby zrekompensować ten niedobór, tarczyca musi pracować dużo ciężej, powodując przy tym mnożenie się komórek.

  • Wzrost wagi

Hormony wydzielane przez tarczycę, odgrywają kluczową rolę w regulacji metabolizmu. Niedobór hormonów tarczycy spowalnia proces przemiany materii oraz przemianę żywności w energię. Przy niskim poziomie energii, pojawia się nadmierne zmęczenie, spadek formy, człowiek jest bardzo ospały i zmęczony.

  • Wypadanie włosów

Podczas prawidłowej pracy hormonów tarczycy, meszki włosowe cały czas się rozrastają. Dlatego jeśli ktoś, zawsze cieszył się gęstymi i bujnymi włosami i nagle zauważa że włosy stają się przerzedzone i wypadają, to jest to wyraźny sygnał od organizmu, że coś jest nie tak.

  • Sucha skóra

Komórki skóry również nie pracują na pełnych obrotach jeśli organizmowi brakuje jodu. Skóra staje się sucha i w najgorszym wypadku może dojść do jej łuszczenia.

2. Niedobór jodu – przyczyny

Niedobór jodu wynika z jego dystrybucji w środowisku. Odpowiednia ilość jodu występuje wyłącznie na terenach nadmorskich. Im dalej od morza, tym zawartość jodu jest mniejsza. Inną przyczyną niedoboru jodu w organizmie jest spożywanie tzw. związków wolotwórczych, które uniemożliwiają prawidłowe wchłanianie jodu do hormonów tarczycy. Związki wolotwórcze zawarte są w takich produktach jak kapusta, rzepa, szpinak czy brukselka. Również nadmiar wapnia, zawartego w wodzie pitne, może prowadzić do zmniejszenia wchłaniania jodu w przewodzie pokarmowym.

Butelka i listek z tabletkami

3. Niedobór jodu – metody na uzupełnienie

Niedobór jodu można uzupełniać poprzez stosowanie odpowiednich leków. Zazwyczaj jest to jodek potasu w formie tabletek, przyjmowane raz dziennie po posiłku i popijane wodą. Dawka leku zależy od tego, czy z niedoborem jodu zmaga się dziecko, czy dorosły. W przypadku wystąpienia wola tarczycowego, dodatkowo przyjmuje się tyroksynę. Hamuje ona wydzielanie TSH przez przysadkę. Dzięki temu zmniejsza się stymulacja tarczycy, co w efekcie może spowolnić lub całkowicie wyeliminować powstałego wola.

Można dostarczyć organizmowi potrzebnego jodu również w sposób naturalny. Większość jodu, dostaje się do naszego organizmu poprzez przewód pokarmowy. Jod w dużym stopniu występuje w wodzie morskiej, dlatego też warto spożywać produkty będące bogatym źródłem jodu. Takimi produktami bez wątpienia są ryby (dorsz, tuńczyk, sardynki, flądra), glony, kawior, owoce morza (krewetki, ośmiornice, kalmary).

Każdy niedobór w organizmie może być groźny dla zdrowia dlatego nigdy nie należy lekceważyć sygnałów jakie wysyła nam organizm. Im bardziej będziemy bagatelizować dany problem, tym większą krzywdę wyrządzimy samym sobie.

Zielona herbata na odchudzanie – czy działa?

Izabela Konarska Dieta,Domowe porady,Zdrowe odżywianie,Zdrowie
Zielona herbata w filiżance

Wokół zielonej herbaty narosło bardzo dużo mitów. Jedni uważają, że świetnie wspomaga odchudzanie, nie obciążając organizmu i nie zatrzymując wody w organizmie, inni zaś twierdzą że na dłuższą metę jest szkodliwa dla organizmu. Jak rzeczywiście działa zielona herbata? Czy faktycznie wspomaga odchudzanie? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w poniższym artykule.

Zielona herbata – właściwości

Zielona herbata to chyba najpopularniejszy napój stosowany przy odchudzaniu. Nic dziwnego, ponieważ niesie on ze sobą szereg pozytywnych czynników, wspomagających prawidłową pracę organizmu. Przede wszystkim, w znacznym stopniu wspomaga metabolizm i poprawia trawienie. Zawiera wiele minerałów oraz witamin takich jak A, B, B2, C E oraz K. Dzięki zawartości antyoksydantów jest często stosowana przy chorobach serca, układu krążenia a także, hamuje rozwój komórek nowotworowych. Zielona herbata zawiera również taninę, która działa uspokajająco i kojąco. Innymi słowy, zielona herbata oprócz wspomagania odchudzania oraz właściwości zdrowotnych, pomaga również uspokoić się. Nie bez powodu, nazywana jest „zdrowiem w płynie”.

Zielona herbata – odchudzanie

Tego faktu, jakim jest skuteczne wspomaganie odchudzania, nikt nie może podważyć. Udowodnione we wszystkich możliwych aspektach zielona herbata, pomaga w rzuceniu nadmiaru kilogramów. Zawiera ona jedne z najsilniejszych antyoksydantów jakimi są katechiny, będące nieodzownym elementem każdej diety odchudzającej. Redukują tkankę tłuszczową, hamują wchłanianie tłuszczów oraz pomagają w trawieniu. To wszystko razem wzięte, w znacznym stopniu usprawnia cały proces odchudzania. Zielona herbata zawiera wiele cennych substancji oraz składników odżywczych.

Zieloną herbatę należy jednak pić z umiarem. Warto wypić kubek ciepłej zielonej herbaty przed wyjściem na siłownię, czy w ogóle przez wysiłkiem fizycznym, oraz tuż przed położeniem się spać. Usprawni wówczas proces trawienia oraz metabolizm, natomiast zielona herbata wypita tuż przed wysiłkiem fizycznym, w znacznym stopniu spala tkankę tłuszczową oraz zapobiega jej gromadzeniu.

Czajnik i zielona herbata

Zielona herbata – dawkowanie

Zielona herbata jest co prawda bezpieczna, użyteczna oraz zdrowa jednak kluczem do efektywnego chudnięcia, jest oczywiście zdrowy rozsądek. Nie należy wypijać więcej niż 5 filiżanek zielonej herbaty dziennie, gdyż większa ilość herbaty mogłaby spowodować pewne efekty uboczne. Wszystko za sprawą zawartej w zielonej herbacie teiny, będącą swoistą kofeiną w naturalnej postaci. Zbyt duża ilość wypijanej herbaty może powodować bóle głowy, drażliwość oraz zaburzenia snu. Może również prowadzić do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi oraz wpłynąć negatywnie na organizm osób cierpiących na cukrzycę. Nie wolno zapominać, że zielona herbata jest tylko naturalnym suplementem wspierającym odchudzanie. Nie może zastępować ćwiczeń ani odpowiednio zbilansowanej diety.

Odchudzanie w każdym wypadku musi odbywać się z głową i rozsądkiem. Nie warto z niczym przesadzać, ani z ilością ćwiczeń, ani z zaniżaniem kaloryczności jedzenia, jak również nie należy przesadzać w kwestii picia zielonej herbaty. Jak wiadomo, wszystko w nadmiarze szkodzi i nie inaczej jest również w tym wypadku.

Magnez – jakie są objawy braku magnezu? Jak uzupełnić magnez?

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie
Opakowanie z witaminami

Magnez jest jednym z tych pierwiastków, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Magnez odpowiedzialny jest za przemiany metaboliczne zatem jego niedobór, może w efekcie bardzo źle wpłynąć na organizm. Jak objawia się niedobór magnezu i jak go uzupełniać, o tym opowiemy w poniższym artykule.

  1. Przyczyny niedoboru magnezu
  2. Objawy niedoboru magnezu
  3. Metody na uzupełnienie magnezu

1. Przyczyny niedoboru magnezu

Zazwyczaj główne przyczyny niedoboru magnezu leżą w nieprawidłowej diecie, niektórych chorobach o podłożu neurologicznym, odwodnieniu będącego wynikiem przebytej biegunki lub wymiotów. Choroby układu moczowego, nieprawidłowa praca nerek, choroby jelit czy alergie pokarmowe w znacznym stopniu utrudniają wchłanianie się magnezu do organizmu. Stosowane wcześniej leki o działaniu moczopędnym oraz przeczyszczającym, również nie sprzyjają wchłanianiu magnezu. Restrykcyjne diety, głodówki w znacznym stopniu osłabiają organizm, powodując spadek poziomu magnezu i utrudniając tym samym jego skuteczne wchłanianie. Zmagając się z niedoborem magnezu, należy ograniczyć, albo całkowicie odstawić alkohol oraz napoje zawierające kofeinę.

2. Objawy niedoboru magnezu

Niedobór magnezu w organizmie daje szereg dolegliwości, które mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia. To co powinno zwrócić naszą uwagę i uwrażliwić na zaistniały problem to:

  • nadmierna kurczliwość mięśni,
  • nerwowość,
  • kłopoty z pamięcią i koncentracją,
  • zmienność nastrojów,
  • stany depresyjne,
  • zaburzenia widzenia,
  • migrena,
  • nadmierne zmęczenie,
  • zaburzenia rytmu serca,
  • nadmierna potliwość,
  • łuszczenie się skóry,
  • łamliwość włosów i paznokci,
  • skurcze przełyku.

Niedobór magnezu jest szczególnie niebezpieczny w ciąży. Może doprowadzić do skurczy i w konsekwencji, do wcześniejszego porodu lub poronienia. Dlatego niezwykle istotne jest uzupełnianie tego pierwiastka, poprzez przyjmowanie stosownych witamin lub spożywania produktów bogatych w magnez.

Pyszne i zdrtowe produkty spożywcze

3. Metody na uzupełnienie magnezu

Na szczęście symptomy niedoboru magnezu są łatwo wykrywalne. Gorzej z ich uzupełnianiem. Problem leży we wchłanialności, która jest zaburzona. Oprócz zbilansowanej diety, niezbędna jest odpowiednia suplementacja. Dieta na uzupełnienie magnezu powinna zwierać produkty wspomagające wzrost poziomu magnezu w organizmie. Należą do nich m.in.:

  • pestki dyni,
  • otręby pszenne,
  • kakao,
  • orzechy,
  • kasza gryczana,
  • produkty zbożowe,
  • szpinak,
  • banany.

Preparaty wspomagające uzupełnianie magnezu dostępne są w aptekach bez recepty oraz w sklepach zielarskich.

Jeżeli nasz organizm wysyła sygnały świadczące o niedoboru magnezu, wówczas należy udać się na badania krwi i sprawdzić, czy nasze przypuszczenia są prawdziwe. Jeśli tak, należy wziąć się ostro do pracy i zadbać o własne zdrowie które przecież mamy tylko jedno. Zdrowy człowiek to szczęśliwy człowiek.

Fasolka szparagowa – właściwości i witaminy. Dlaczego warto jeść fasolkę szparagową?

Izabela Konarska Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie
Świeża fasolka szparagowa

Fasolka szparagowa jest źródłem witamin, składników odżywczych a także kwasu foliowego, dlatego jest szczególnie polecana kobietom w ciąży. Wysoka zawartość błonnika sprawia, że fasolka szparagowa staje nieodzownym elementem każdej diety odchudzającej. Znajduje w jadłospisie osób chorujących na cukrzycę ze względu na małą ilość kalorii i niski indeks glikemiczny. Jak widać fasolka szparagowa niesie za sobą same korzyści dla zdrowia oraz ciała. Więcej informacji na ten temat, znajdziecie poniżej.

1. Fasolka szparagowa – właściwości

W Polsce występują dwie odmiany fasolki szparagowej tj. żółta i zielona. Fasolka żółta ma delikatny, kremowy smak natomiast smak zielonej fasolki, jest znacznie bardziej wyrazisty.
Fasolka zielona zawiera więcej witaminy A oraz kwasu foliowego. Jest szczególnie zalecana osobom chorujący na cukrzycę, kobietom w ciąży oraz w przypadkach zmagania się z niedoborem żelaza. Co więcej, zawierają silne przeciwutleniacze tzw. flawonoidy, które chronią organizm przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. To w znacznym stopniu, spowalnia procesy starzenia się skóry jak również, zmniejsza ryzyko zachorowania na nowotwory. Wspomaga również pracę układu krążenia, poprzez obniżenie wysokiego ciśnienia krwi. Fasolka żółta jest za to bogata w potas i fosfor.

Fasolka szparagowa bogata jest również w błonnik wspomagający trawienie, dlatego jest szczególnie zalecana osobom które zmagają się z problemem zaprać. Niestety powoduje również wzdęcia, zatem osoby zmagające się z tym problemem powinny unikać fasolki szparagowej.

Co więcej, regularne spożycie fasolki pomaga w obniżeniu poziomu tzw. złego cholesterolu, co uchroni przed miażdżycą czy zwałowi serca. Dzięki zawartości witaminy C wspomagany jest również układ odpornościowy.

Zdrowa i zielona fasolka szparagowa

2. Fasolka szparagowa – dlaczego warto jeść?

  • Dobra na odchudzanie

Dzięki właściwościom fasolki szparagowej, z organizmu usuwane są toksyny, a także przyspiesza metabolizm. Zawarte w fasolce antyutleniacze wspomagają redukcję tkanki tłuszczowej oraz dostarczają potrzebnej energii. Ze względu na zwartość wody w fasolce, wspomagana jest tym samym walka cellulitem.

  • Opóźnia proces starzenia

Dzieje się tak za sprawą beta – karotenu, antyoksydantów i flawonoidów, które zawiera w sobie fasolka szparagowa. Dla tych, którzy chcą zatrzymać czas, spożywanie fasolki szparagowej uchroni przed szkodliwym działaniem wolnych rodników.

  • Dostarcza kwas foliowy

Kwas foliowy odpowiedzialny jest za produkcję białych krwinek w organizmie. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób zmagających się z leukopenią, wywołaną infekcją wirusową. Odpowiedni poziom kwasu foliowego jest szczególnie ważny w przypadku kobiet w ciąży, zapobiega wadom cewy nerwowej u rozwijającego się płodu.

  • Nieodzowny składnik diety wegetariańskiej oraz wegańskiej

Fasolka szparagowa jest źródłem białka pochodzenia roślinnego, które spożywane w odpowiednich ilościach, może stać się substytutem białek odzwierzęcych. To szczególne urozmaicenie w żelazo i wapń, jest szczególnie ważne w dietach bezmięsnych i bezmlecznych. Zawarta w fasolce witamina K, zwiększa wchłanianie wapnia. Fasolka szparagowa powinna znaleźć się w jadłospisie osób, uczulonych na białko mleka krowiego.

3. Fasolka szparagowa – jak wybrać?

Najlepszej jakości i najpyszniejsza, jest fasolka zebrana w sezonie, jednak mrożona również nie traci swoich wartości odżywczych. Zimą warto gotować ją na parze przez zaledwie 5 minut, można posypać a ziołami typu tymianek bazylia, oregano, ulubionymi przyprawami z odrobiną masła. Tylko twarde fasolki są najświeższe, gładkie w dotyku, o intensywnym zielonym kolorze, bez brązowych plamek. Gdy przełamie się ją na pół, to tylko ta najświeższa będzie trzaskać.

Czy przed przeczytaniem tego artykułu ktoś zdawał sobie sprawę z tego, ile korzyści dla zdrowia i urody płynie ze spożywania zwykłej fasolki szparagowej? Zapewne niewielu. Oby zachęciło to Was do urozmaicenia swojej diety o bogatą w witaminy, pyszną fasolkę szparagową.

Nadkwasota – objawy i leczenie. Jaka dieta na nadkwasotę żołądka

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie
Kobieta trzymająca się za brzuch

Nadkwasota lub nadkwaśność żołądka, to zaburzenie pracy układu trawiennego polegająca na nadmiernym wydzielaniu soków żołądkowych. Towarzyszy temu szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Nadkwasota często powoduje również wywoływać uczucie pieczenia za mostkiem. Jak walczyć z problemem nadkwaśności żołądka? O tym opowiemy w poniższym artykule.

Nadkwasota – przyczyny

Bezpośrednią przyczyną nadkwasoty jest nadmierna produkcja soku trawiennego. Powodów dla których tak się dzieje, jest z kolei bardzo dużo. Na pewno może wynikać z nieprawidłowej diety w której dominują węglowodany, białko i tłuszcz. Również spożywanie alkoholu ma swój niemały udział w nadprodukcji kwasów żołądkowych. Nadkwasota może pojawić się jeśli niewłaściwie łączymy produkty spożywcze, powodując tym samym zakwaszenie organizmu. Częstą przyczyną jest także stres, który powoduje nadmierne wydzielanie kwasów trawiennych.

Zdarza się że nadkwasotę powodują pewne odruchy nerwowe, ponieważ enzymy
trawienne, wydzielane są pod wpływem sygnałów które wysyłają ośrodki nerwowe. Również tak niewinne czynności jak rzucie gumy czy przyjmowanie zwykłych leków na ból głowy, może wywołać nadkwasotę w organizmie.

Nadkwasota – objawy

Typowymi objawami nadkwasoty żołądka są głównie:

  • zgaga,
  • wzdęcia,
  • nudności,
  • zaparcia,
  • odbijanie się kwaśnej treści żołądka.

Nadkwasota powoduje nie tylko duży dyskomfort, ale przede wszystkim
dolegliwości bólowe. Oprócz wymienionych powyżej dolegliwości, może dojść także refluks, czyli cofanie się treści żołądkowej do przełyku czy bóle podbrzusza. Nadkwasota daje uczucie pełnego żołądka, powoduje niestrawność, rozdrażnienie, uczucie zmęczenia, a także wrażenie zatkanego przełyku.

Nadkwasota – dieta

Dieta na nadkwasotę żołądka musi być odpowiednio przygotowana i zbilansowana, aby mogła skutecznie hamować wydzielanie soków żołądkowych i zobojętniać kwasy żołądkowe. Ważne aby przestrzegać kilku, najważniejszych zasad. Dieta powinna zawierać białko, które wiąże nadmiar kwasu solnego. W tym celu należy wybierać takie produkty jak:

  • chude mięso,
  • chude ryby,
  • nabiał,
  • jaja.

Ilość spożywanego tłuszczu musi być stale kontrolowana. Tłuszczy z diety nie można wykluczyć całkowicie ponieważ one też są potrzebne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, jednak w przypadku nadkwasoty należy je odpowiednio dawkować. Najlepszymi produktami bogatymi w tłuszcze, idealne w diecie na nadkwasotę
będą;

  • olej sojowy,
  • olej słonecznikowy,
  • olej rzepakowy,
  • oliwa z oliwek,
  • masło w niewielkich ilościach.

O słodyczach najlepiej zapomnieć. Ilość cukru w diecie na nadkwasotę powinna być niewielka, ponieważ cukier spowalnia wydzielanie soków trawiennych. Najlepiej zastąpić go miodem. Należy unikać takich produktów jak pieczone ciasta, batoniki, słodzone napoje a także soki. Ilość błonnika w diecie również powinna być odpowiednio wyważona ponieważ błonnik, długo zalega w żołądku. Dlatego lepiej ograniczyć pieczywo razowe i pełnoziarniste oraz inne produkty zawierające błonnik.

Nadkwasota może nie jest poważną chorobą ale daje szereg nieprzyjemnych
dolegliwości, które potrafią uprzykrzać życie i męczyć. Dlatego nie warto tego przedłużać i najlepiej od razu podjąć stosowne działania, które przyniosą ulgę i poprawę naszego zdrowia.

10 zasad zdrowego żywienia, które łatwo wprowadzisz w życie

Joanna Marecka Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie
zasady-zdrowego-zywienia-jak-jesc-zdrowo

Nie od dziś wiadomo, że zdrowe odżywianie pozwala uniknąć wielu nieprzyjemnych chorób. Prawidłowo przygotowane posiłki dostarczają do organizmu niezbędne składniki pokarmowe, wpływają korzystnie nie tylko na twoje zdrowie, ale również na samopoczucie i koncentrację. Oto 10 zasad zdrowego żywienia, które w łatwy i szybki sposób wprowadzisz w życie. Sprawdź i ciesz się zdrowiem.

1. Odżywiaj się regularnie

W zdrowej diecie bardzo ważna jest odpowiednia częstotliwość spożywania posiłków. Znacznie lepiej jest spożywać kilka lekkich posiłków w ciągu dnia niż tylko dwa obfite. Według badań, zdrowy człowiek powinien jeść od 4 do 5 posiłków dziennie co 3-4 godziny. Pozwala to utrzymać odpowiedni poziom cukru we krwi, a także ogranicza spożywanie przekąsek zawierających nadmiar kalorii. Optymalne godziny spożywania posiłków to: śniadanie do 2 godzin po przebudzeniu, obiad w porze największej aktywności w środku dnia i kolacja około 3 godziny przed snem.

2. Jedz różnorodne posiłki

Na zdrowe żywienie wpływa także różnorodność spożywanych posiłków. Nie ma produktu, który zawierałby odpowiednią ilość wszystkich niezbędnych składników pokarmowych. Dlatego należy jeść zarówno produkty zbożowe, jak i mleczne, wysokobiałkowe oraz warzywa i owoce. Nie warto także ufać suplementom, ponieważ żaden z nich nie może w pełni zastąpić dobrze zbilansowanej diety.

3. Jedz dużo warzyw i owoców

Mimo że słyszymy o tym od dziecka, to mało kto rzeczywiście się do tego stosuje. Owoce i warzywa są bardzo bogate w witaminy i składniki mineralne. W owocach zawarty jest również błonnik, który obniża stężenia cholesterolu.

owoce-warzywa-zdrowa-zywnosc

4. Wybieraj naturalne produkty

W zdrowej diecie należy wybierać jak najmniej przetworzone produkty. W końcu im dalej od natury, tym dalej od zdrowia. Dlatego z naszej diety powinniśmy wykreślić wszelkie fast foody, gotowe dania i żywność w proszku.

5. Pij przed i po posiłku

To bardzo ważne. Pić powinno się przed i po jedzeniu, a nie w trakcie. Picie płynów w czasie spożywania posiłku powoduje zaburzenie procesów trawiennych. Może także prowadzić do powstawania gazów, wzdęć i zaparć.

6. Jedz produkty zbożowe

Jak już wspomnieliśmy, różnorodna dieta to podstawa zdrowego żywienia. Jednak nie powinno w niej zabraknąć produktów zbożowych, co więcej, powinny być one składnikiem większości spożywanych posiłków. W szczególności powinno się wybierać artykuły z tzw. pełnego przemiału, które są bogatsze w składniki odżywcze.

7. Unikaj cholesterolu

O tym, że warto ograniczać spożycie tłuszczów zwierzęcych i produktów obfitujących w cholesterol wiedzą w szczególności osoby po zawale. Unikać powinniśmy zatem tłustego mięsa, czekolady, lodów i chipsów.

8. Unikaj słodyczy

Z tym punktem wiąże się również wcześniejszy. Dodatkowo unikanie jedzenia słodyczy chroni przed próchnicą zębów i ułatwia utrzymanie należytej masy ciała.

9. Unikaj soli w posiłkach

Nadmierne spożywanie soli może doprowadzić do rozwoju nadciśnienia tętniczego, zawału serca, a także udaru mózgu. Dlatego nie powinno się spożywać więcej niż 5 g soli dziennie. Ten składnik można zastąpić świeżymi lub suszonymi ziołami.

10. Ogranicz spożycie alkoholu

Nikogo nie powinien zdziwić fakt, że alkohol szkodzi naszemu zdrowiu. Jest przyczyną wielu groźnych chorób, m.in. przewlekłego zapalenia trzustki, marskości wątroby i wielu nowotworów.

Choroba Hashimoto – objawy, diagnostyka, leczenie

Joanna Marecka Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowie
choroba-hashimoto-objawy-leczenie

Choroba Hashimoto najczęściej dotyka kobiety po 45. roku życia, jednak i od tego bywają wyjątki. Jest ściśle powiązana z układem odpornościowym, a jej przyczyną mogą być czynniki genetyczne oraz stres. Najczęściej przebiega bezobjawowo, jednak konsekwencją jej nieleczenia mogą być choroby serca oraz niepłodność. Sprawdź, jakie są objawy tej choroby i jak ją leczyć.

Choroba Hashimoto – na czym polega?

Choroba Hashimoto bywa nazywana także limfocytowym zapaleniem tarczycy i jest chorobą autoimmunologiczną, czyli taką, w której układ odpornościowy niszczy własne komórki. Jest to przewlekłe, niebolesne zapalenie tarczycy, które przez lata niszczy ten gruczoł i prowadzi do zmniejszenia produkcji hormonów. Choroba Hashimoto jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy.

Choroba Hashimoto objawy

Przebieg choroby Hashimoto może być bardzo różnorodny. Najczęściej przez wiele lat przebiega łagodnie i bezobjawowo, a pacjenci dowiadują się o niej dopiero przy przypadkowych badaniach, kompletnie niezwiązanych z tarczycą. Niekiedy objawem choroby może być nieco powiększona tarczyca, uczucie ciągłego osłabienia i senność. Gdy Hashimoto doprowadzi do niedoczynności tarczycy możemy zauważyć nagły wzrost masy ciała, ciągłe uczucie zimna, zaparcia, zaburzenia miesiączkowania czy niepłodność. Z niedoczynnością tarczycy mogą być związane również spowolnienie czynności serca, a także zaburzenia pamięci. Osoby chore na Hashimoto często maja suchą, bladą i łuszcząca się skórę oraz suche, wypadające włosy.

Hashimoto – diagnostyka

W celu diagnostyki choroby Hashimoto wykonuje się badanie palpacyjne, za pomocą którego można stwierdzić powiększenie gruczołu tarczycowego. Lekarz rodzinny powinien zlecić także badania laboratoryjne, takie jak badanie krwi na przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TPO i anty-TG oraz badanie poziomu hormonów tarczycy (T3 i fT3 oraz T4 i fT4). W przypadku rozpoznania niedoczynności tarczycy prawdopodobnie będziemy poproszeni również o wykonanie badania USG tarczycy lub biopsji cienkoigłowej tarczycy – gdy badanie USG wykaże obecność guzków.

Jak leczyć Hashimoto?

Najczęściej terapia choroby Hashimoto polega na przyjmowaniu brakujących hormonów tarczycy. Kluczowym lekiem jest tutaj lewotyroksyna, którą przyjmuje się na czczo, około pół godziny przed pierwszym posiłkiem. Jednak częstotliwość i sposób przyjmowania tego leku powinny być wcześniej ustalone z lekarzem. Prawidłowo leczona choroba Hashimoto nie powoduje poważnych konsekwencji. Osoby dotknięte tą chorobą powinny jednak pomyśleć o zdrowej diecie. Zaleca się spożywanie regularnych posiłków, zastępowanie tłuszczów zwierzęcych roślinnymi, jedzenie świeżych owoców i warzyw oraz rezygnacja z wszelkich używek.

A czy możliwe jest całkowite wyleczenie z choroby Hashimoto? W przypadku pacjentów z niedoczynnością tarczycy konieczne jest leczenie lewotyroksyną przez całe życie. Nie daje one całkowitego wyleczenia, jednak znacznie przywraca zdrowie.

Zakażenie lamblią – jakie objawy u dzieci i dorosłych?

Joanna Marecka Choroby,Zdrowie,Zdrowie dzieci
lamblia-objawy-zakazenia

Lamblie bytują zazwyczaj w jelicie cienkim człowieka. Tym pierwotniakiem mogą się zarazić zarówno dzieci jak i dorośli, jednak najbardziej narażone na te chorobę są dzieci w wieku przedszkolnym. Do zakażenia lamblią dochodzi drogą pokarmową, wystarczy, że spożyjemy zanieczyszczone jedzenie lub wypijemy skażoną wodę. Sprawdź, jakie są objawy tej choroby oraz jak ją leczyć.

Co to jest lamblia?

Lamblia to pasożyt, który jest niewidoczny gołym okiem. Żywi się i rozmnaża w przewodzie pokarmowym ludzi oraz zwierząt, dlatego możemy się nim zarazić również od psa lub kota. Jednak najczęściej do zakażenia lamblią dochodzi po zjedzeniu pokarmów, na których znajdują się cysty tego pierwotniaka. Mogą się one również przedostać do naszego układu pokarmowego, gdy wypijemy wodę z nieprzebadanych źródeł, na przykład z leśnych źródełek.

Co ważne lamblie rozmnażają się bardzo szybko, dlatego możliwe, że zakażenie tym pasożytem może wystąpić u kilku osób w rodzinie w podobnym czasie. Dlatego po zauważeniu pierwszych objawów tej choroby, warto jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Lamblia objawy

W przypadku osób dorosłych zarażenie lamblią najczęściej przebiega bezobjawowo. Jednak bywa, że symptomy tej choroby można zauważyć już po kilku dniach. Zazwyczaj są to różnego rodzaju dolegliwości żołądkowo-jelitowe, na przykład nudności czy ból w okolicy żołądka lub pęcherzyka żółciowego o zmiennym nasileniu. Z kolei ostremu zakażeniu lamblią towarzyszyć będzie biegunka, złe samopoczucie, tłuszczowe stolce o bardzo nieprzyjemnym zapachu, skurcze i wzdęcia, chudnięcie, wymioty, a niekiedy również gorączka. Takie objawy zazwyczaj pojawią się po okresie wylęgania (7-14 dni) i mogą utrzymywać się od 2 do nawet 4 tygodni.

Lamblie objawy u dzieci

Objawy tej choroby przebiegają tak samo w przypadku dorosłych, jak i dzieci. Jednak lamblie mogą u dzieci powodować zahamowanie rozwoju psychofizycznego. Powodują one niedobór witamin i białek, co może doprowadzić do niedożywienia dziecka. Dlatego jednym z częstszych objawów tej choroby u dzieci jest nagły spadek masy ciała, niedorozwój fizyczny oraz zaburzenia trawienia i ogólne osłabienie. Co ważne objawem lamblii jest również zwiększony apetyt na słodycze. Dlatego jeśli dziecko dotychczas odżywiało się normalnie, a teraz ma ochotę wyłącznie na słodkie potrawy, to możliwe, że doszło do zakażenia.

Lamblia – jak leczyć?

O sposobie leczenia tej choroby decyduje lekarz. Ustala to na podstawie wyników zleconych wcześniej badań kału. To on ustala sposób przeprowadzenia leczenia i dawkowanie. Warto tego przestrzegać, ponieważ leki na lamblie mocno obciążają wątrobę i terapia na własną rękę może nam tylko zaszkodzić. Leczenie farmakologiczne warto również wspomóc odpowiednią dietą. Warto ograniczyć ilość węglowodanów i całkowicie zrezygnować ze słodyczy.

Choć lamblioza często przebiega bezobjawowo, to w wielu przypadkach może być bardzo uciążliwa i może przełożyć się na późniejsze problemy zdrowotne. Dlatego, aby zapobiec zakażeniu, warto przestrzegać podstawowych zasad sanitarno-higienicznych.