Zdrowie

Jaki ser? Który ser zdrowszy?

Aga Leśna Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie Brak komentarzy
Ser i chleb

Sery – topione i w plastrach czy kostkach, z dziurami i bez dziur, białe i żółte, niewątpliwie ich rodzajów jest wiele. W sklepach półki aż uginają się od dostępnego towaru i często sami nie wiemy, co powinniśmy wybrać, a trzeba pamiętać, że ser, serowi nierówny i może być on mniej lub bardziej zdrowy. Jaki wybrać? Który ser będzie lepszy? Na co zwracać uwagę?

Zdrowa dieta – czy powinniśmy jeść ser?

Sery mają zarówno wielu zwolenników, jak i zagorzałych przeciwników. Spowodowane jest to tym, że prodykt ten, choć zawiera wiele pozytywnych składników, witamin i minerałów, jest jednocześnie ciężkostrawny, wysokokaloryczny, to tego jest źródłem tłuszczu oraz uczulającej laktozy. Z tego też powodu, choć zaleca się jedzenie go każdemu, niezależnie od wieku, należy spożywać go z umiarem. I oczywiście sięgać wyłącznie po zdrowe i pełnowartościowe produkty, a nie twory seropodobne.

Z pozytywnych aspektów, sery są bogatym źródłem białka, wapnia oraz fosforu. Zawierają w sobie także witaminy A, B1 i B2. Każdy z tych elementów ma istotne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu.

Ser na desce

Jakie rodzaje serów wyróżniamy?

Rodzajów i gatunków serów jest naprawdę dużo, więc ciężko jest się w tym połapać. Są wykonywane z mleka krowiego, ale także z koziego i owczego. Można je podzielić także ze względu na strukturę skórki, gdzie wyróżni się sery: twarde (parmezan), półtwarde (gouda, cheddar), miękkie (Camembert, Brie, Gorgonzola), maziowe (Munster) i pleśniowe. Inny podział opiera się również na technologii produkcji. Różnią się między sobą także kolorem, smakiem oraz rzecz jasna wartościami odżywczymi.

Sery mogą być w formie kostki, plastrów lub z możliwością smarowania (np. popularne serki topione). Mało kto też wie, skąd się biorą dziury w serze, a jak się okazuje, odpowiadają za to szczepy baterii, które w procesie produkcji wytwarzają bąbel dwutlenku węgla w masie serowej i stąd charakterystyczne dziury.

Jak wybrać zdrowy ser?

Z racji tak dużego wyboru, sięgnięcie po zdrowy ser nie jest taki łatwe. Trzeba pamiętać tylko o jednym – o wybieraniu produktów jak najbardziej naturalnych, bo tylko one rzeczywiście będą bogate w niezbędne składniki odżywcze. Popularne produkty serowe często są wodniste, mocno się kruszą lub sklejają. Istotna jest jak największa ilość mleka, a im dłuższa lista składników, tym dalej produktowi od naturalności.

Ser parmezan

Jaki ser wybrać – które sery są najzdrowsze?

Oprócz składu, z pewnością istotny będzie także gatunek sera, ponieważ każdy z nich wyróżnia się nieco innymi wartościami odżywczymi. Według badań jednym z najzdrowszych serów na świecie jest parmezan, który stanowi źródło wielu witamin i minerałów, a także wspomaga obniżenie ciśnienia krwi. Kolejnym często wymienianym serem, uznawanym, za zdrowy jest Gorgonzola, miękki, lekko niebieskawy ser pleśniowy dojrzewający. Posiada on obniżoną zawartość tłuszczu i cholesterolu, za to większy poziom białka oraz witaminy z grupy B.

Na liście znajduje się także klasyczny i bardzo popularny serek wiejski. Posiada on wyższą ilość białka, niski poziom tłuszczu, a także dużą zawartość witamin, zwłaszcza A, D, E i K. Trzeba tylko uważać na zawartość soli i wybierać te, z najmniejszym ich poziomem (co dotyczy właściwie każdego rodzaju sera). Ciekawym cerem jest także Ricotta, która tak jak wyżej wymienione ma dużą ilość łatwoprzyswajalnego białka i niewiele tłuszczu, jednocześnie jest też źródłem wapnia.

Innym popularnym i zdrowym serem jest także Cheddar o wyrazistym i ostrym smaku. Trzeba jednak uważać – choć zawiera duże ilości wapnia i białka, jednocześnie jest także źródłem tłuszczów nasyconych. Należy spożywać go z umiarem i szczególnie zalecany jest dzieciom oraz osobom z osteoporozą.

W codziennej diecie często poleca się też inne sery: twarogi chude i półtłuste, serki homogenizowane, ser mozzarella, a także półtłuste sery żółte.

Czy ser wspomaga odchudzanie?

Spożywając odpowiednie rodzaje sera, możemy wspomóc proces odchudzania. Mamy tu na myśli szczególnie te produkty, które będą przyczyniać się do przyspieszenia przemiany materii. Wymienione wyżej sery między innymi w tym pomagają, ponieważ zawierają mniejszą ilość tłuszczy i dodać można do tej listy białe sery chude. Ich dużą zaletą jest przede wszystkim większa ilość białka, która odpowiada za uczucie sytości – dzięki temu rzadziej jesteśmy głodni i nie podjadamy.

Jak dbać o pęcherz i nerki?

Joanna Marecka Domowe porady,Zdrowie Brak komentarzy
Zioła moczopędne

Infekcje pęcherza moczowego czy problemy z nerkami to wyjątkowo dokuczliwe, bolesne schorzenia. Dlatego o wiele lepsza jest profilaktyka niż późniejsze leczenie. Jeśli się z nami zgadzasz, sprawdź, jak dbać o pęcherz i nerki.

Jak dbać o pęcherz moczowy?

Na zapalenie pęcherza moczowego najczęściej cierpią kobiety. Infekcja ta powoduje częste, bolesne oddawanie moczu. Odczuwa się też nieustanny ból w podbrzuszu. Można jednak temu zapobiegać. A jak? Jest kilka sposobów na to, aby uchronić się przed infekcją pęcherza.

Kluczową kwestią jest picie odpowiedniej ilości wody. Zaleca się spożycie dwóch litrów płynów dziennie. Mogą to być również herbaty, napary ziołowe. Dlaczego jest to tak ważne? Ponieważ pęcherz jest nieustannie „przepłukiwany”, dzięki czemu bakterie nie mają szans się w nim osiedlać.

Drugą, istotną kwestią, jest unikanie wstrzymywania moczu przez długi czas. Szczególnie kobiety powinny pamiętać o tym, aby nie zwlekać z wizytą w toalecie. I tutaj znowu wszystko chodzi o bakterie – jeśli zbyt długo przetrzymujesz mocz w pęcherzu, mają one idealne warunki do tego, aby się rozmnażać.

Konieczne jest zachowanie higieny intymnej. Tylko tu trzeba uważać, bo przesada w każdą stronę może być szkodliwa. Częste podmywanie się, szczególnie mocno bakteriobójczymi środkami, prowadzi do zniszczenia flory fizjologicznej.

Przy okazji… zadbaj o odpowiednią bieliznę. Unikaj tej, która wyprodukowana jest ze sztucznych materiałów. Najbardziej przyjazna dla zdrowia jest bawełna, ma właściwości oddychające. Oprócz tego ważne jest, aby w chłodne dni ciepło się ubierać. Grube rajstopy lub spodnie to zdecydowanie lepsze rozwiązanie niż krótka spódniczka i gołe nogi. Nie doprowadzaj o przemarznięcia stóp, bo może to prowadzić do powstawania infekcji.

Jak dbać o nerki?

Jeśli się dobrze zastanowisz, to powyższe wskazówki wcale nie jest trudno wprowadzić w życie. Aczkolwiek najlepszy efekt uzyskasz, gdy dodatkowo zadbasz też o swoje nerki, które pełnią funkcję filtra oczyszczającego Twój organizm.

Jaka jest nasza najważniejsza rada? Pij… dużą ilość płynów. Jeśli nerki będą odpowiednio nawodnione, będą mogły sprawnie działać. Tak jak i w poprzednim przypadku, nie powinno się przetrzymywać moczu, bo to prowadzi obciążenia nerek.

Kluczowa jest również dieta. Konserwanty stosowane w żywności, leki oraz używki mogą doprowadzić do uszkodzenia tego narządu. Staraj się unikać mocno przetworzonych produktów, gotuj zdrowo. Nie przyjmuj leków bez zalecenia lekarza (suplementów diety, „profilaktycznych” środków na przeziębienie).

A co z używkami? Najbardziej szkodzą alkohol, papierosy i kofeina. Usunięcie tych substancji z organizmu jest dla nerek trudnym zadaniem, a teraz wyobraź sobie, co się dzieje, gdy muszą go wykonywać codziennie przez kilka lat. Nie służy też zbyt duża ilość soli w diecie. Uważać trzeba przede wszystkim na fast foody, produkty wysoko przetworzone, jak zupy w proszku, kostki rosołowe, a także na słone przekąski (chipsy, paluszki).

Naturalne środki moczopędne

Korzystne dla pęcherza moczowego i nerek, w szczególnie w okresie infekcji, będzie też stosowanie naturalnych środków moczopędnych. Tylko, jak to zwykle bywa, nie można popadać w przesadę i ich nadużywać.

Takie działanie mają arbuzy, pomidory, a także sok z granatu oraz z żurawiny. Jednak najprościej jest stosować zioła, które usuwają nadmiar wody oraz zbędnych produktów przemiany materii.

Możesz regularnie pić napary z pokrzywy, skrzypu polnego, mniszka lekarskiego czy z… pietruszki. Tylko pamiętaj przy okazji, że spożywane w nadmiarze prowadzą do wypłukania elektrolitów z organizmu, zachowaj więc zdrowy rozsądek podczas ich stosowania.

Jaka dieta w cukrzycy? Co wolno, a czego nie można jeść w cukrzycy?

Joanna Marecka Choroby,Zdrowe odżywianie,Zdrowie Brak komentarzy
Cukrzyca

Osoby chorujące na cukrzycę muszą przestrzegać wielu zasad żywieniowych. I choć na początku może wydawać się to trudne, wszystko tak naprawdę sprowadza się do… indeksu glikemicznego. Sprawdź, o czym muszą pamiętać osoby chore na cukrzycę typu drugiego.

Co to jest indeks glikemiczny?

We wstępie pisaliśmy, że wszystko sprowadza się do indeksu glikemicznego, dlatego teraz należałoby wytłumaczyć, co to właściwie jest, zanim przejdziemy dalej.

Indeks glikemiczny (IG) jest to wskaźnik, który określa, jak gwałtownie wzrasta poziom glukozy we krwi po spożyciu danego produktu. A jaka zależność występuje w jego przypadku? Jeśli dany produkt spożywczy posiada wysoki indeks glikemiczny, to należy spodziewać się tego, że po jego spożyciu nastąpi gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi. Natomiast jedzenie o niskim indeksie glikemicznym nie spowoduje żadnej reakcji lub będzie ona występować w niewielkim stopniu.

Przy czym nie można utożsamiać ilości węglowodanów z poziomem indeksu glikemicznego, ponieważ różne ich rodzaje mogą mieć zupełnie inny wpływ na skoki cukru.

A jak „czytać” IG? Punktem odniesienia jest glukoza, której indeks wynosi 100. To do niej porównuje się inne produkty. Jeśli indeks glikemiczny wynosi poniżej 55%, mówi się, że jest on niski. IG na poziomie 55-69% określa się jako średnie, natomiast od 70% wysokie.

Zasady diety dla cukrzyków

Osoby chore na cukrzycę muszę kierować się indeksem glikemicznym potraw. Przy czym należy od razu zaznaczyć, że to wcale nie oznacza, że mogą jeść tylko posiłki o niskim indeksie. Konieczne jest po prostu takie zaplanowanie jadłospisu w ciągu dnia, aby zachować odpowiednią podaż kalorii oraz optymalny stosunek między węglowodanami, białkami i tłuszczami.

Ponadto istotny jest sposób przygotowania danych produktów spożywczych, a także to, z czym się je łączy. Przykładowo, owoce zwykle mają wysokie IG. Lecz gdy poda się je z jogurtem naturalnym, skok poziomu cukru automatycznie będzie niższy.

Ponadto trzeba wiedzieć, co jest wskazane w diecie, a czego powinno się unikać.

Cukrzyca typu 2 – co można jeść?

Cukrzyca typu 2 jest najbardziej rozpowszechniona wśród chorujących, dlatego to właśnie na niej skupimy uwagę. Co mogą jeść takie osoby?

Produkty zbożowe, najlepiej pełnoziarniste, jak pieczywo razowe i żytnie, makaron z mąki razowej czy ryż brązowy. Oprócz tego chude sery, oliwę z oliwek, olej rzepakowy, mięso drobiowe oraz ryby. Z owoców dozwolone są m.in. jagody, truskawki, kiwi, cytrusy oraz brzoskwinie.

Większość warzyw jest bezpiecznych dla cukrzyków, tylko tutaj warto pamiętać o tym, że surowe mogą mieć nawet o połowę niższy indeks glikemiczny, niż ugotowane. Tak samo jest też z makaronem – rozgotowany ma wysokie IG, natomiast al dente na optymalnym poziomie.

Jedzenie dla cukrzyków

Cukrzyca typu 2 – czego nie można jeść?

A czego lepiej się wystrzegać? Co oczywiste – słodyczy, cukru białego, miodu, słodzonych napojów, a także pszennych wyrobów piekarniczo-cukierniczych. Co ciekawe, cukrzycy nie powinni sięgać po większość produktów zbożowych bezglutenowych. Uważać powinni też na ugotowane ziemniaki, bób i dynie oraz na sporą część owoców, przede wszystkim suszonych.

Zasad diety dla cukrzyków jest o wiele więcej, to podstawy. Dlatego na początku choroby warto skorzystać z pomocy dietetyka, który ułoży jadłospis oraz wytłumaczy najważniejsze zalecenia. Z czasem gotowanie zgodnie z tymi założeniami stanie się znacznie prostsze i co najważniejsze – smaczne.

5 domowych sposobów na przeziębienie

Joanna Marecka Domowe porady,Zdrowie Brak komentarzy
Napar na przeziębienie

Początek sezonu jesiennego to przede wszystkim czas przeziębień. Infekcjom często ulegają nawet te osoby, które stosowały środki zapobiegawcze. Co wtedy robić? Czy trzeba od razu pędzić do apteki? Nie! Najpierw można wypróbować domowe sposoby na przeziębienie. A gdy to nie pomaga i objawy się nasilają, została już tylko jedna możliwość – trzeba się udać do lekarza.

1. Pij dużo płynów

Jeśli spodziewasz się magicznych specyfików, to mamy dla Ciebie złą wiadomość – wszystkie nasze sposoby są proste i znane od wieków. Choć niektóre nie tak oczywiste na pozór. Pierwsza rada brzmi: pij dużą ilość płynów. Dzięki temu nawodnisz organizm, a co za tym idzie, nawilżysz go. Szczególnie nabłonek nosa i gardło.

Łatwiej spełnisz ten warunek, gdy będziesz sięgać po ciepłe napoje, bo picie zimnej wody, gdy jesteś przeziębiony, nie należy do najprzyjemniejszych doświadczeń. Unikaj za to kawy i czarnej herbaty, gdyż te prowadzą do odwodnienia.

A jak się już wyleczysz, to… nadal pij dużo płynów. Zapobiegniesz dzięki temu infekcjom pęcherza moczowego oraz zadbasz o odpowiednią filtrację nerek.

2. Zrób ciepły rosół

Pamiętasz, jak chorowałeś w dzieciństwie? Wtedy pierwszą rzeczą, którą robiła mama albo babcia, był ciepły rosół. Czy tego chciałeś, czy nie, musiałeś go wypić. I to zwykle pomagało. Dlaczego? Ponieważ taki esencjonalny, domowy bulion rozcieńcza śluz w nosie. Dodatkowo rozgrzewa i, co nie pozostaje bez znaczenia, znacznie łatwiej jest go zjeść, niż klasyczny obiad.

3. Przepłukuj gardło

Jedną z najskuteczniejszych metod na ból gardła jest jego przepłukiwanie. Nasi redaktorzy nie raz przetestowali tę metodę na sobie i potwierdzają, że działa skuteczniej niż niejedna pastylka. Tylko nie chodzi o to, by przepłukiwać go byle czym. Należy zrobić roztwór ciepłej wody z solą. Wiemy, nie brzmi to zbyt smacznie, ale nie martw się – wcale nie jest to zabieg wymagający poświęceń.

4. Przygotuj mleko z miodem i masłem

Samo picie dużej ilości napojów nie wystarczy. Musisz przygotować tajną broń każdej babci, czyli ciepłe mleko z masłem i miodem. Ten niepozorny specyfik rozgrzewa, a także walczy z bólem gardła i kaszlem. W jaki sposób?

Połączenie masła z mlekiem nawilża gardło, łagodzi ból, hamuje odruch kaszlu. Podobne działanie wykazuje miód, ponadto słynie z właściwości przeciwzapalnych.

Tylko uważaj na jedną rzecz – nie powinno się dodawać miodu do wrzącego, gorącego mleka, ponieważ pod wpływem temperatury straci swoje cenne właściwości.

5. Stosuj aromaterapię

Ten punkt brzmi trochę jak seans w gabinecie odnowy, SPA. O co tak naprawdę chodzi? O stosowanie olejków eterycznych. Najskuteczniejszy w tym przypadku jest olejek eukaliptusowy, który udrażnia nos i w konsekwencji sprawia, że objawy kataru stają się mniej uciążliwe.

Możesz wybrać jedną z kilku metod. Najprościej jest użyć kominka do olejków eterycznych, wtedy zapach ten będzie unosić się przez dłuższy czas. Jeśli posiadasz wannę, przygotuj ciepłą kąpiel i do wody dodaj kilka kropli olejków. Możesz też zrobić domową inhalację, aczkolwiek jeśli masz cerę naczynkową, może ona doprowadzić do rozszerzenia się naczyń krwionośnych. Wtedy po prostu skrop poduszkę olejkiem przed snem.

Objawy zawału serca – to warto znać

Paulina Kostka Zdrowie Brak komentarzy
Mężczyzna z bólem serca

Choroby serca to wciąż jedna z często odnotowywanych przyczyn zgonu. Wśród nich wymienia się właśnie zawał, który jest powodem śmierci blisko 200 000 Polaków rocznie. Warto wiedzieć, jak rozpoznać zawał serca, ponieważ szybka reakcja pozwoli uniknąć najgorszego scenariusza. Jakie symptomy powinny więc nas zaniepokoić?

Jakie są objawy zawału serca?

Zawał serca, a właściwie zawał mięśnia sercowego, daje szereg objawów, które nie zawsze wiążemy z tym schorzeniem. Wśród głównych symptomów, jakie pojawiają się przy ataku serca, wymienia się silny ból w klatce piersiowej, który odczuwany jest na znacznej powierzchni, jest narastający, piekący i nie ustępuje. Promieniuje do lewej ręki, szyi i żuchwy. Oprócz tego pojawia się panika, u niektórych wymienia się też lęk przed śmiercią.

Wśród objawów zawału serca lekarze wskazują również na spadek ciśnienia, bladość, osłabienie i pobudzenie ruchowe, mdłości, wymioty, zawroty głowy, omdlenia, sinienie kończyn i warg, wzrost temperatury ciała.

Zmiany zachodzą również w badaniach. Pojawiają się we krwi markery zawału, zwiększa się poziom glukozy oraz OB, wzrasta liczba leukocytów.

Objawy zawału u kobiet

W ostatnich latach stwierdzono, że objawy zawału u kobiet mogą różnić się niż symptomy ataku serca u mężczyzn. Kobiety rzadziej odczuwają silny ból w klatce piersiowej. Częściej występuje on w nietypowej lokalizacji, np. między łopatkami, pod łukiem żebrowym lub w nadbrzuszu. Możliwe jest odczuwanie pieczenia w tzw. dołku, pojawiają się problemy z oddychaniem. Dla wielu osób nie są to objawy zawału, dlatego często są ignorowane, co może doprowadzić do opóźnionej reakcji i tragedii. Od pojawienia się pierwszych oznak zawału kluczowa jest godzina, mówi się o tym czasie nawet „złota godzina”. Chory w tym czasie powinien znaleźć się w szpitalu, wówczas istnieje szansa na uratowanie życia i zdrowia pacjenta.

Kto jest narażony na zawał serca?

Wymienia się wiele czynników ryzyka, które sprzyjają wystąpieniu zawału mięśnia sercowego. Częściej występuje on u mężczyzn, szczególnie otyłych i mających nadciśnienie tętnicze. To jednak nie są jedyne czynniki ryzyka. Zawał serca częściej mają osoby palące papierosy, z podwyższonym poziomem cholesterolu, trójglicerydów, CRP i kwasu moczowego. Atak serca występuje również u osób z marskością wątroby, cukrzycą, chorobą Fabry’ego. Nie bez znaczenia jest także aktywność fizyczna. U osób, które jej unikają, ryzyko wystąpienia zawału zwiększa się.

Atak serca – jak reagować?

Pierwsza pomoc w przypadku zawału jest niezwykle istotna. Szybka reakcja może uratować człowiekowi życie. Jeśli jest on przytomny, powinien zająć pozycję półsiedzącą, jeśli jest nieprzytomny, wówczas należy ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej. W tym czasie trzeba koniecznie wezwać pogotowie i kontrolować tętno oraz oddech chorego. Jeśli serce przestanie pracować, konieczne jest podjęcie resuscytacji do przyjazdu pomocy medycznej. Jeśli jest taka możliwość, pacjent jest przytomny, można podać mu doustnie aspirynę. Wykluczone jest natomiast podawanie leków zawierających diklofenak, nitroglicerynę czy innych leków sercowych. O tym powinni zadecydować już wezwani ratownicy medyczni.

Jakie są objawy stresu negatywnego? Co to stres negatywny?

Izabela Konarska Choroby,Leczenie,Zdrowie ,, Brak komentarzy
Czlowiek trzymający smutną maskę

Stres to w zasadzie nieodłączny element dzisiejszego świata. Nie jest niczym wyjątkowym, a wręcz staje się normą. Klasyfikowany jest jako zaburzenie, spowodowane nieradzeniem sobie w danej sytuacji. Istnieją jednak takie przypadki, kiedy stres działa mobilizująco na człowieka, pobudza do działania i podejmowania nowych wyzwań. Jednak jest również stres negatywny, przez który człowiek jest przemęczony, wiecznie wyczerpany i nie ma sił ani energii do podejmowania działań w żadnym wymiarze swojego życia. O tym stresie negatywnym, opowiemy w poniższym artykule.

Stres negatywny – co to jest?

Stres negatywny pojawia się wówczas gdy człowiek żyje w ciągłym i przewlekłym stresie. Negatywny stres działa demobilizująco, prowadzi często rozwoju wielu chorób jak również, może prowadzić do śmierci. Zwiększa także ryzyko pojawienia się różnych schorzeń i problemów zdrowotnych jak kłopoty z sercem, nadciśnienie tętnicze, nerwice, depresja, wrzody i wiele innych.

Stres negatywny najczęściej występuje pod postacią bezsenności, niespokojnych myśli, lękliwości, rozdrażnienia, nadmiernego pobudzenia, problemów z oddychaniem, bólami rożnego pochodzenia. Tego typu stres może doprowadzić do całkowitego rozregulowania organizmu.

Stres negatywny – jakie objawy?

Nowe wyzwania oraz wymagania stawiane przez otoczenie, zadania do wykonania, obowiązki jakimi człowiek jest obłożony, może odebrać człowiekowi siły i chęci do czerpania z życia tego, co najprzyjemniejsze. Przygnębienie, brak mobilizacji do działania i brak sił, to typowe objawy stresu negatywnego. Do tego dochodzi bardzo złe samopoczucie oraz pogorszeniu, może ulec zdrowie. W skrajnych przypadkach może wywoływać ciężkie choroby, a nawet i gorzej.

Stres negatywny w każdym przypadku objawia się inaczej. Jednak do najczęstszych objawów zaliczane są:

  • permanentne zmęczenie,
  • wyczerpanie fizyczne i psychiczne,
  • huśtawki nastrojów,
  • depresja,
  • problemy z koncentracją,
  • sięganie lub nadużywanie używek,
  • wzrost lub spadek masy ciała.

W kwestiach zdrowotnych stres negatywny może prowadzić do wzrostu poziomu cukru we krwi, zwiększa napięcie mięśni, pojawiają się problemy pokarmowe takie jak refluks, zgaga, biegunki, wymioty, nudności, zaparcia. Stres przyczynia się do rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego, w przypadku kobiet rozregulowaniu może ulec miesiączka a w przypadku mężczyzn, może pojawić się problem z potencją.

Kobieta siedzi na podłodze

Stres negatywny – jakie sposoby?

Aby skutecznie walczyć ze stresem, trzeba nauczyć się nad nim panować. Na początek warto się zastanowić nad tym, co powoduje w nas stres i zdenerwowanie i postarać się zminimalizować źródło tego stresu. Jeśli jest to niemożliwe, wówczas warto zmienić swoje nastawienie do danego problemu i sposób reagowania. Kluczowe jest to aby zrozumieć, że nikt nie jest ani doskonały, ani perfekcyjny, ani nie zastąpiony. Warto nauczyć się asertywności oraz zmienić sposób wyrażania emocji i swojego zdania. Może to podziałać bardzo oczyszczająco i przynieść wyraźną ulgę. Warto zacząć myśleć pozytywnie, uwierzyć we własne siły i przyjąć pomoc od tych ludzi, którzy wyciągają pomocną dłoń.

Absolutnie nie wolno dopuścić do sytuacji, w której stres się kumuluje. Wtedy nastąpi coś w rodzaju erupcji wulkanu. Dlatego jeśli czujemy takie napięcie porównywalne do eksplozji, wówczas znajdźmy sposób na rozładowanie emocji. Może być to kawa z przyjaciółką, kąpiel w pianie, wyjście do kina itp. Ważne, aby w sytuacjach stresowych, mieć pod ręką swój niezawodny sposób, który pozwoli ten stres rozładować i rozluźnić człowieka w każdym możliwym aspekcie.

Oczywiście stres zawsze będzie się pojawiał, w mniejszym lub większym stopniu gdyż żyjemy w takich czasach, że nawet dzieci przeżywają swoje stresy. Najważniejsze to nie dać mu się zdominować i znaleźć na niego metodę. Dzięki temu będziemy zdrowsi i szczęśliwsi a stres, już nie będzie miał takich strasznych oczu i łatwiej będzie nam sobie z nim radzić.

Niedobór jodu – objawy? Jak uzupełnić niedobory jodu?

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie Brak komentarzy
Witryna z lekami

Niedobór jodu to dosyć częsty problem i boryka się z nim coraz więcej osób. Nie wolno go jednak bagatelizować, ponieważ jod stanowi jeden z najważniejszych pierwiastków, koniecznych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Z czego wynika niedobór jodu? Jak się objawia i jak można go uzupełnić. O tym przeczytacie poniżej.

  1. Niedobór jodu – objawy
  2. Niedobór jodu – przyczyny
  3. Niedobór jodu – metody na uzupełnienie

1. Niedobór jodu – objawy

Jod jest pierwiastkiem rozpuszczalnym w wodzie. Występuje w soli kuchennej oraz niektórych pokarmach. Jod można również wdychać nad morzem. Dostępne są także odpowiednie suplementy diety z jodem w składzie. Jod używa się również do produkcji niektórych leków. Jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na prawidłowe funkcjonowanie tarczycy. Gruczoł ten jod do produkcji hormonów tarczycy które z kolei, pomagają w rozwoju mózgu, gojeniu się ran czy metabolizmie energetycznym.

W sytuacji kiedy mamy do czynienia z niedoborem jodu, organizm wysyła szereg sygnałów o tym świadczących. Można zaobserwować takie reakcje organizmy jak:

  • Wola

To specyficzny obrzęk pojawiający się na szyi i stanowi najbardziej charakterystyczny objaw niedoboru jodu. Powstaje na skutek bardzo niskiego poziomu hormonu, stymulującego tarczycę we krwi czyli TSH. Gdy organizmowi brakuje jodu, automatycznie brakuje również TSH. Aby zrekompensować ten niedobór, tarczyca musi pracować dużo ciężej, powodując przy tym mnożenie się komórek.

  • Wzrost wagi

Hormony wydzielane przez tarczycę, odgrywają kluczową rolę w regulacji metabolizmu. Niedobór hormonów tarczycy spowalnia proces przemiany materii oraz przemianę żywności w energię. Przy niskim poziomie energii, pojawia się nadmierne zmęczenie, spadek formy, człowiek jest bardzo ospały i zmęczony.

  • Wypadanie włosów

Podczas prawidłowej pracy hormonów tarczycy, meszki włosowe cały czas się rozrastają. Dlatego jeśli ktoś, zawsze cieszył się gęstymi i bujnymi włosami i nagle zauważa że włosy stają się przerzedzone i wypadają, to jest to wyraźny sygnał od organizmu, że coś jest nie tak.

  • Sucha skóra

Komórki skóry również nie pracują na pełnych obrotach jeśli organizmowi brakuje jodu. Skóra staje się sucha i w najgorszym wypadku może dojść do jej łuszczenia.

2. Niedobór jodu – przyczyny

Niedobór jodu wynika z jego dystrybucji w środowisku. Odpowiednia ilość jodu występuje wyłącznie na terenach nadmorskich. Im dalej od morza, tym zawartość jodu jest mniejsza. Inną przyczyną niedoboru jodu w organizmie jest spożywanie tzw. związków wolotwórczych, które uniemożliwiają prawidłowe wchłanianie jodu do hormonów tarczycy. Związki wolotwórcze zawarte są w takich produktach jak kapusta, rzepa, szpinak czy brukselka. Również nadmiar wapnia, zawartego w wodzie pitne, może prowadzić do zmniejszenia wchłaniania jodu w przewodzie pokarmowym.

Butelka i listek z tabletkami

3. Niedobór jodu – metody na uzupełnienie

Niedobór jodu można uzupełniać poprzez stosowanie odpowiednich leków. Zazwyczaj jest to jodek potasu w formie tabletek, przyjmowane raz dziennie po posiłku i popijane wodą. Dawka leku zależy od tego, czy z niedoborem jodu zmaga się dziecko, czy dorosły. W przypadku wystąpienia wola tarczycowego, dodatkowo przyjmuje się tyroksynę. Hamuje ona wydzielanie TSH przez przysadkę. Dzięki temu zmniejsza się stymulacja tarczycy, co w efekcie może spowolnić lub całkowicie wyeliminować powstałego wola.

Można dostarczyć organizmowi potrzebnego jodu również w sposób naturalny. Większość jodu, dostaje się do naszego organizmu poprzez przewód pokarmowy. Jod w dużym stopniu występuje w wodzie morskiej, dlatego też warto spożywać produkty będące bogatym źródłem jodu. Takimi produktami bez wątpienia są ryby (dorsz, tuńczyk, sardynki, flądra), glony, kawior, owoce morza (krewetki, ośmiornice, kalmary).

Każdy niedobór w organizmie może być groźny dla zdrowia dlatego nigdy nie należy lekceważyć sygnałów jakie wysyła nam organizm. Im bardziej będziemy bagatelizować dany problem, tym większą krzywdę wyrządzimy samym sobie.

Zielona herbata na odchudzanie – czy działa?

Izabela Konarska Dieta,Domowe porady,Zdrowe odżywianie,Zdrowie ,
Zielona herbata w filiżance

Wokół zielonej herbaty narosło bardzo dużo mitów. Jedni uważają, że świetnie wspomaga odchudzanie, nie obciążając organizmu i nie zatrzymując wody w organizmie, inni zaś twierdzą że na dłuższą metę jest szkodliwa dla organizmu. Jak rzeczywiście działa zielona herbata? Czy faktycznie wspomaga odchudzanie? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w poniższym artykule.

Zielona herbata – właściwości

Zielona herbata to chyba najpopularniejszy napój stosowany przy odchudzaniu. Nic dziwnego, ponieważ niesie on ze sobą szereg pozytywnych czynników, wspomagających prawidłową pracę organizmu. Przede wszystkim, w znacznym stopniu wspomaga metabolizm i poprawia trawienie. Zawiera wiele minerałów oraz witamin takich jak A, B, B2, C E oraz K. Dzięki zawartości antyoksydantów jest często stosowana przy chorobach serca, układu krążenia a także, hamuje rozwój komórek nowotworowych. Zielona herbata zawiera również taninę, która działa uspokajająco i kojąco. Innymi słowy, zielona herbata oprócz wspomagania odchudzania oraz właściwości zdrowotnych, pomaga również uspokoić się. Nie bez powodu, nazywana jest „zdrowiem w płynie”.

Zielona herbata – odchudzanie

Tego faktu, jakim jest skuteczne wspomaganie odchudzania, nikt nie może podważyć. Udowodnione we wszystkich możliwych aspektach zielona herbata, pomaga w rzuceniu nadmiaru kilogramów. Zawiera ona jedne z najsilniejszych antyoksydantów jakimi są katechiny, będące nieodzownym elementem każdej diety odchudzającej. Redukują tkankę tłuszczową, hamują wchłanianie tłuszczów oraz pomagają w trawieniu. To wszystko razem wzięte, w znacznym stopniu usprawnia cały proces odchudzania. Zielona herbata zawiera wiele cennych substancji oraz składników odżywczych.

Zieloną herbatę należy jednak pić z umiarem. Warto wypić kubek ciepłej zielonej herbaty przed wyjściem na siłownię, czy w ogóle przez wysiłkiem fizycznym, oraz tuż przed położeniem się spać. Usprawni wówczas proces trawienia oraz metabolizm, natomiast zielona herbata wypita tuż przed wysiłkiem fizycznym, w znacznym stopniu spala tkankę tłuszczową oraz zapobiega jej gromadzeniu.

Czajnik i zielona herbata

Zielona herbata – dawkowanie

Zielona herbata jest co prawda bezpieczna, użyteczna oraz zdrowa jednak kluczem do efektywnego chudnięcia, jest oczywiście zdrowy rozsądek. Nie należy wypijać więcej niż 5 filiżanek zielonej herbaty dziennie, gdyż większa ilość herbaty mogłaby spowodować pewne efekty uboczne. Wszystko za sprawą zawartej w zielonej herbacie teiny, będącą swoistą kofeiną w naturalnej postaci. Zbyt duża ilość wypijanej herbaty może powodować bóle głowy, drażliwość oraz zaburzenia snu. Może również prowadzić do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi oraz wpłynąć negatywnie na organizm osób cierpiących na cukrzycę. Nie wolno zapominać, że zielona herbata jest tylko naturalnym suplementem wspierającym odchudzanie. Nie może zastępować ćwiczeń ani odpowiednio zbilansowanej diety.

Odchudzanie w każdym wypadku musi odbywać się z głową i rozsądkiem. Nie warto z niczym przesadzać, ani z ilością ćwiczeń, ani z zaniżaniem kaloryczności jedzenia, jak również nie należy przesadzać w kwestii picia zielonej herbaty. Jak wiadomo, wszystko w nadmiarze szkodzi i nie inaczej jest również w tym wypadku.

Magnez – jakie są objawy braku magnezu? Jak uzupełnić magnez?

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie ,,
Opakowanie z witaminami

Magnez jest jednym z tych pierwiastków, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Magnez odpowiedzialny jest za przemiany metaboliczne zatem jego niedobór, może w efekcie bardzo źle wpłynąć na organizm. Jak objawia się niedobór magnezu i jak go uzupełniać, o tym opowiemy w poniższym artykule.

  1. Przyczyny niedoboru magnezu
  2. Objawy niedoboru magnezu
  3. Metody na uzupełnienie magnezu

1. Przyczyny niedoboru magnezu

Zazwyczaj główne przyczyny niedoboru magnezu leżą w nieprawidłowej diecie, niektórych chorobach o podłożu neurologicznym, odwodnieniu będącego wynikiem przebytej biegunki lub wymiotów. Choroby układu moczowego, nieprawidłowa praca nerek, choroby jelit czy alergie pokarmowe w znacznym stopniu utrudniają wchłanianie się magnezu do organizmu. Stosowane wcześniej leki o działaniu moczopędnym oraz przeczyszczającym, również nie sprzyjają wchłanianiu magnezu. Restrykcyjne diety, głodówki w znacznym stopniu osłabiają organizm, powodując spadek poziomu magnezu i utrudniając tym samym jego skuteczne wchłanianie. Zmagając się z niedoborem magnezu, należy ograniczyć, albo całkowicie odstawić alkohol oraz napoje zawierające kofeinę.

2. Objawy niedoboru magnezu

Niedobór magnezu w organizmie daje szereg dolegliwości, które mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia. To co powinno zwrócić naszą uwagę i uwrażliwić na zaistniały problem to:

  • nadmierna kurczliwość mięśni,
  • nerwowość,
  • kłopoty z pamięcią i koncentracją,
  • zmienność nastrojów,
  • stany depresyjne,
  • zaburzenia widzenia,
  • migrena,
  • nadmierne zmęczenie,
  • zaburzenia rytmu serca,
  • nadmierna potliwość,
  • łuszczenie się skóry,
  • łamliwość włosów i paznokci,
  • skurcze przełyku.

Niedobór magnezu jest szczególnie niebezpieczny w ciąży. Może doprowadzić do skurczy i w konsekwencji, do wcześniejszego porodu lub poronienia. Dlatego niezwykle istotne jest uzupełnianie tego pierwiastka, poprzez przyjmowanie stosownych witamin lub spożywania produktów bogatych w magnez.

Pyszne i zdrtowe produkty spożywcze

3. Metody na uzupełnienie magnezu

Na szczęście symptomy niedoboru magnezu są łatwo wykrywalne. Gorzej z ich uzupełnianiem. Problem leży we wchłanialności, która jest zaburzona. Oprócz zbilansowanej diety, niezbędna jest odpowiednia suplementacja. Dieta na uzupełnienie magnezu powinna zwierać produkty wspomagające wzrost poziomu magnezu w organizmie. Należą do nich m.in.:

  • pestki dyni,
  • otręby pszenne,
  • kakao,
  • orzechy,
  • kasza gryczana,
  • produkty zbożowe,
  • szpinak,
  • banany.

Preparaty wspomagające uzupełnianie magnezu dostępne są w aptekach bez recepty oraz w sklepach zielarskich.

Jeżeli nasz organizm wysyła sygnały świadczące o niedoboru magnezu, wówczas należy udać się na badania krwi i sprawdzić, czy nasze przypuszczenia są prawdziwe. Jeśli tak, należy wziąć się ostro do pracy i zadbać o własne zdrowie które przecież mamy tylko jedno. Zdrowy człowiek to szczęśliwy człowiek.

Fasolka szparagowa – właściwości i witaminy. Dlaczego warto jeść fasolkę szparagową?

Izabela Konarska Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie
Świeża fasolka szparagowa

Fasolka szparagowa jest źródłem witamin, składników odżywczych a także kwasu foliowego, dlatego jest szczególnie polecana kobietom w ciąży. Wysoka zawartość błonnika sprawia, że fasolka szparagowa staje nieodzownym elementem każdej diety odchudzającej. Znajduje w jadłospisie osób chorujących na cukrzycę ze względu na małą ilość kalorii i niski indeks glikemiczny. Jak widać fasolka szparagowa niesie za sobą same korzyści dla zdrowia oraz ciała. Więcej informacji na ten temat, znajdziecie poniżej.

1. Fasolka szparagowa – właściwości

W Polsce występują dwie odmiany fasolki szparagowej tj. żółta i zielona. Fasolka żółta ma delikatny, kremowy smak natomiast smak zielonej fasolki, jest znacznie bardziej wyrazisty.
Fasolka zielona zawiera więcej witaminy A oraz kwasu foliowego. Jest szczególnie zalecana osobom chorujący na cukrzycę, kobietom w ciąży oraz w przypadkach zmagania się z niedoborem żelaza. Co więcej, zawierają silne przeciwutleniacze tzw. flawonoidy, które chronią organizm przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. To w znacznym stopniu, spowalnia procesy starzenia się skóry jak również, zmniejsza ryzyko zachorowania na nowotwory. Wspomaga również pracę układu krążenia, poprzez obniżenie wysokiego ciśnienia krwi. Fasolka żółta jest za to bogata w potas i fosfor.

Fasolka szparagowa bogata jest również w błonnik wspomagający trawienie, dlatego jest szczególnie zalecana osobom które zmagają się z problemem zaprać. Niestety powoduje również wzdęcia, zatem osoby zmagające się z tym problemem powinny unikać fasolki szparagowej.

Co więcej, regularne spożycie fasolki pomaga w obniżeniu poziomu tzw. złego cholesterolu, co uchroni przed miażdżycą czy zwałowi serca. Dzięki zawartości witaminy C wspomagany jest również układ odpornościowy.

Zdrowa i zielona fasolka szparagowa

2. Fasolka szparagowa – dlaczego warto jeść?

  • Dobra na odchudzanie

Dzięki właściwościom fasolki szparagowej, z organizmu usuwane są toksyny, a także przyspiesza metabolizm. Zawarte w fasolce antyutleniacze wspomagają redukcję tkanki tłuszczowej oraz dostarczają potrzebnej energii. Ze względu na zwartość wody w fasolce, wspomagana jest tym samym walka cellulitem.

  • Opóźnia proces starzenia

Dzieje się tak za sprawą beta – karotenu, antyoksydantów i flawonoidów, które zawiera w sobie fasolka szparagowa. Dla tych, którzy chcą zatrzymać czas, spożywanie fasolki szparagowej uchroni przed szkodliwym działaniem wolnych rodników.

  • Dostarcza kwas foliowy

Kwas foliowy odpowiedzialny jest za produkcję białych krwinek w organizmie. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób zmagających się z leukopenią, wywołaną infekcją wirusową. Odpowiedni poziom kwasu foliowego jest szczególnie ważny w przypadku kobiet w ciąży, zapobiega wadom cewy nerwowej u rozwijającego się płodu.

  • Nieodzowny składnik diety wegetariańskiej oraz wegańskiej

Fasolka szparagowa jest źródłem białka pochodzenia roślinnego, które spożywane w odpowiednich ilościach, może stać się substytutem białek odzwierzęcych. To szczególne urozmaicenie w żelazo i wapń, jest szczególnie ważne w dietach bezmięsnych i bezmlecznych. Zawarta w fasolce witamina K, zwiększa wchłanianie wapnia. Fasolka szparagowa powinna znaleźć się w jadłospisie osób, uczulonych na białko mleka krowiego.

3. Fasolka szparagowa – jak wybrać?

Najlepszej jakości i najpyszniejsza, jest fasolka zebrana w sezonie, jednak mrożona również nie traci swoich wartości odżywczych. Zimą warto gotować ją na parze przez zaledwie 5 minut, można posypać a ziołami typu tymianek bazylia, oregano, ulubionymi przyprawami z odrobiną masła. Tylko twarde fasolki są najświeższe, gładkie w dotyku, o intensywnym zielonym kolorze, bez brązowych plamek. Gdy przełamie się ją na pół, to tylko ta najświeższa będzie trzaskać.

Czy przed przeczytaniem tego artykułu ktoś zdawał sobie sprawę z tego, ile korzyści dla zdrowia i urody płynie ze spożywania zwykłej fasolki szparagowej? Zapewne niewielu. Oby zachęciło to Was do urozmaicenia swojej diety o bogatą w witaminy, pyszną fasolkę szparagową.