Zdrowe odżywianie – Medigo.pl

Jaki ser? Który ser zdrowszy?

Aga Leśna Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 22 października 201922 października 2019 Brak komentarzy

Sery – topione i w plastrach czy kostkach, z dziurami i bez dziur, białe i żółte, niewątpliwie ich rodzajów jest wiele. W sklepach półki aż uginają się od dostępnego towaru i często sami nie wiemy, co powinniśmy wybrać, a trzeba pamiętać, że ser, serowi nierówny i może być on mniej lub bardziej zdrowy. Jaki wybrać? Który ser będzie lepszy? Na co zwracać uwagę?

Zdrowa dieta – czy powinniśmy jeść ser?

Sery mają zarówno wielu zwolenników, jak i zagorzałych przeciwników. Spowodowane jest to tym, że prodykt ten, choć zawiera wiele pozytywnych składników, witamin i minerałów, jest jednocześnie ciężkostrawny, wysokokaloryczny, to tego jest źródłem tłuszczu oraz uczulającej laktozy. Z tego też powodu, choć zaleca się jedzenie go każdemu, niezależnie od wieku, należy spożywać go z umiarem. I oczywiście sięgać wyłącznie po zdrowe i pełnowartościowe produkty, a nie twory seropodobne.

Z pozytywnych aspektów, sery są bogatym źródłem białka, wapnia oraz fosforu. Zawierają w sobie także witaminy A, B1 i B2. Każdy z tych elementów ma istotne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu.

Jakie rodzaje serów wyróżniamy?

Rodzajów i gatunków serów jest naprawdę dużo, więc ciężko jest się w tym połapać. Są wykonywane z mleka krowiego, ale także z koziego i owczego. Można je podzielić także ze względu na strukturę skórki, gdzie wyróżni się sery: twarde (parmezan), półtwarde (gouda, cheddar), miękkie (Camembert, Brie, Gorgonzola), maziowe (Munster) i pleśniowe. Inny podział opiera się również na technologii produkcji. Różnią się między sobą także kolorem, smakiem oraz rzecz jasna wartościami odżywczymi.

Sery mogą być w formie kostki, plastrów lub z możliwością smarowania (np. popularne serki topione). Mało kto też wie, skąd się biorą dziury w serze, a jak się okazuje, odpowiadają za to szczepy baterii, które w procesie produkcji wytwarzają bąbel dwutlenku węgla w masie serowej i stąd charakterystyczne dziury.

Jak wybrać zdrowy ser?

Z racji tak dużego wyboru, sięgnięcie po zdrowy ser nie jest taki łatwe. Trzeba pamiętać tylko o jednym – o wybieraniu produktów jak najbardziej naturalnych, bo tylko one rzeczywiście będą bogate w niezbędne składniki odżywcze. Popularne produkty serowe często są wodniste, mocno się kruszą lub sklejają. Istotna jest jak największa ilość mleka, a im dłuższa lista składników, tym dalej produktowi od naturalności.

Jaki ser wybrać – które sery są najzdrowsze?

Oprócz składu, z pewnością istotny będzie także gatunek sera, ponieważ każdy z nich wyróżnia się nieco innymi wartościami odżywczymi. Według badań jednym z najzdrowszych serów na świecie jest parmezan, który stanowi źródło wielu witamin i minerałów, a także wspomaga obniżenie ciśnienia krwi. Kolejnym często wymienianym serem, uznawanym, za zdrowy jest Gorgonzola, miękki, lekko niebieskawy ser pleśniowy dojrzewający. Posiada on obniżoną zawartość tłuszczu i cholesterolu, za to większy poziom białka oraz witaminy z grupy B.

Na liście znajduje się także klasyczny i bardzo popularny serek wiejski. Posiada on wyższą ilość białka, niski poziom tłuszczu, a także dużą zawartość witamin, zwłaszcza A, D, E i K. Trzeba tylko uważać na zawartość soli i wybierać te, z najmniejszym ich poziomem (co dotyczy właściwie każdego rodzaju sera). Ciekawym cerem jest także Ricotta, która tak jak wyżej wymienione ma dużą ilość łatwoprzyswajalnego białka i niewiele tłuszczu, jednocześnie jest też źródłem wapnia.

Innym popularnym i zdrowym serem jest także Cheddar o wyrazistym i ostrym smaku. Trzeba jednak uważać – choć zawiera duże ilości wapnia i białka, jednocześnie jest także źródłem tłuszczów nasyconych. Należy spożywać go z umiarem i szczególnie zalecany jest dzieciom oraz osobom z osteoporozą.

W codziennej diecie często poleca się też inne sery: twarogi chude i półtłuste, serki homogenizowane, ser mozzarella, a także półtłuste sery żółte.

Czy ser wspomaga odchudzanie?

Spożywając odpowiednie rodzaje sera, możemy wspomóc proces odchudzania. Mamy tu na myśli szczególnie te produkty, które będą przyczyniać się do przyspieszenia przemiany materii. Wymienione wyżej sery między innymi w tym pomagają, ponieważ zawierają mniejszą ilość tłuszczy i dodać można do tej listy białe sery chude. Ich dużą zaletą jest przede wszystkim większa ilość białka, która odpowiada za uczucie sytości – dzięki temu rzadziej jesteśmy głodni i nie podjadamy.

Jaka dieta w cukrzycy? Co wolno, a czego nie można jeść w cukrzycy?

Joanna Marecka Choroby,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 14 października 201914 października 2019 Brak komentarzy

Osoby chorujące na cukrzycę muszą przestrzegać wielu zasad żywieniowych. I choć na początku może wydawać się to trudne, wszystko tak naprawdę sprowadza się do… indeksu glikemicznego. Sprawdź, o czym muszą pamiętać osoby chore na cukrzycę typu drugiego.

Co to jest indeks glikemiczny?
Zasady diety dla cukrzyków
Cukrzyca typu 2 – co można jeść?
Cukrzyca typu 2 – czego nie można jeść?

Co to jest indeks glikemiczny?

We wstępie pisaliśmy, że wszystko sprowadza się do indeksu glikemicznego, dlatego teraz należałoby wytłumaczyć, co to właściwie jest, zanim przejdziemy dalej.

Indeks glikemiczny (IG) jest to wskaźnik, który określa, jak gwałtownie wzrasta poziom glukozy we krwi po spożyciu danego produktu. A jaka zależność występuje w jego przypadku? Jeśli dany produkt spożywczy posiada wysoki indeks glikemiczny, to należy spodziewać się tego, że po jego spożyciu nastąpi gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi. Natomiast jedzenie o niskim indeksie glikemicznym nie spowoduje żadnej reakcji lub będzie ona występować w niewielkim stopniu.

Przy czym nie można utożsamiać ilości węglowodanów z poziomem indeksu glikemicznego, ponieważ różne ich rodzaje mogą mieć zupełnie inny wpływ na skoki cukru.

A jak „czytać” IG? Punktem odniesienia jest glukoza, której indeks wynosi 100. To do niej porównuje się inne produkty. Jeśli indeks glikemiczny wynosi poniżej 55%, mówi się, że jest on niski. IG na poziomie 55-69% określa się jako średnie, natomiast od 70% wysokie.

Zasady diety dla cukrzyków

Osoby chore na cukrzycę muszę kierować się indeksem glikemicznym potraw. Przy czym należy od razu zaznaczyć, że to wcale nie oznacza, że mogą jeść tylko posiłki o niskim indeksie. Konieczne jest po prostu takie zaplanowanie jadłospisu w ciągu dnia, aby zachować odpowiednią podaż kalorii oraz optymalny stosunek między węglowodanami, białkami i tłuszczami.

Ponadto istotny jest sposób przygotowania danych produktów spożywczych, a także to, z czym się je łączy. Przykładowo, owoce zwykle mają wysokie IG. Lecz gdy poda się je z jogurtem naturalnym, skok poziomu cukru automatycznie będzie niższy.

Ponadto trzeba wiedzieć, co jest wskazane w diecie, a czego powinno się unikać.

Cukrzyca typu 2 – co można jeść?

Cukrzyca typu 2 jest najbardziej rozpowszechniona wśród chorujących, dlatego to właśnie na niej skupimy uwagę. Co mogą jeść takie osoby?

Produkty zbożowe, najlepiej pełnoziarniste, jak pieczywo razowe i żytnie, makaron z mąki razowej czy ryż brązowy. Oprócz tego chude sery, oliwę z oliwek, olej rzepakowy, mięso drobiowe oraz ryby. Z owoców dozwolone są m.in. jagody, truskawki, kiwi, cytrusy oraz brzoskwinie.

Większość warzyw jest bezpiecznych dla cukrzyków, tylko tutaj warto pamiętać o tym, że surowe mogą mieć nawet o połowę niższy indeks glikemiczny, niż ugotowane. Tak samo jest też z makaronem – rozgotowany ma wysokie IG, natomiast al dente na optymalnym poziomie.

Cukrzyca typu 2 – czego nie można jeść?

A czego lepiej się wystrzegać? Co oczywiste – słodyczy, cukru białego, miodu, słodzonych napojów, a także pszennych wyrobów piekarniczo-cukierniczych. Co ciekawe, cukrzycy nie powinni sięgać po większość produktów zbożowych bezglutenowych. Uważać powinni też na ugotowane ziemniaki, bób i dynie oraz na sporą część owoców, przede wszystkim suszonych.

Zasad diety dla cukrzyków jest o wiele więcej, to podstawy. Dlatego na początku choroby warto skorzystać z pomocy dietetyka, który ułoży jadłospis oraz wytłumaczy najważniejsze zalecenia. Z czasem gotowanie zgodnie z tymi założeniami stanie się znacznie prostsze i co najważniejsze – smaczne.

Niedobór jodu – objawy? Jak uzupełnić niedobory jodu?

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 26 września 201910 października 2019 Brak komentarzy

Niedobór jodu to dosyć częsty problem i boryka się z nim coraz więcej osób. Nie wolno go jednak bagatelizować, ponieważ jod stanowi jeden z najważniejszych pierwiastków, koniecznych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Z czego wynika niedobór jodu? Jak się objawia i jak można go uzupełnić. O tym przeczytacie poniżej.

Niedobór jodu – objawy
Niedobór jodu – przyczyny
Niedobór jodu – metody na uzupełnienie

1. Niedobór jodu – objawy

Jod jest pierwiastkiem rozpuszczalnym w wodzie. Występuje w soli kuchennej oraz niektórych pokarmach. Jod można również wdychać nad morzem. Dostępne są także odpowiednie suplementy diety z jodem w składzie. Jod używa się również do produkcji niektórych leków. Jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na prawidłowe funkcjonowanie tarczycy. Gruczoł ten jod do produkcji hormonów tarczycy które z kolei, pomagają w rozwoju mózgu, gojeniu się ran czy metabolizmie energetycznym.

W sytuacji kiedy mamy do czynienia z niedoborem jodu, organizm wysyła szereg sygnałów o tym świadczących. Można zaobserwować takie reakcje organizmy jak:

Wola

To specyficzny obrzęk pojawiający się na szyi i stanowi najbardziej charakterystyczny objaw niedoboru jodu. Powstaje na skutek bardzo niskiego poziomu hormonu, stymulującego tarczycę we krwi czyli TSH. Gdy organizmowi brakuje jodu, automatycznie brakuje również TSH. Aby zrekompensować ten niedobór, tarczyca musi pracować dużo ciężej, powodując przy tym mnożenie się komórek.

Wzrost wagi

Hormony wydzielane przez tarczycę, odgrywają kluczową rolę w regulacji metabolizmu. Niedobór hormonów tarczycy spowalnia proces przemiany materii oraz przemianę żywności w energię. Przy niskim poziomie energii, pojawia się nadmierne zmęczenie, spadek formy, człowiek jest bardzo ospały i zmęczony.

Wypadanie włosów

Podczas prawidłowej pracy hormonów tarczycy, meszki włosowe cały czas się rozrastają. Dlatego jeśli ktoś, zawsze cieszył się gęstymi i bujnymi włosami i nagle zauważa że włosy stają się przerzedzone i wypadają, to jest to wyraźny sygnał od organizmu, że coś jest nie tak.

Sucha skóra

Komórki skóry również nie pracują na pełnych obrotach jeśli organizmowi brakuje jodu. Skóra staje się sucha i w najgorszym wypadku może dojść do jej łuszczenia.

2. Niedobór jodu – przyczyny

Niedobór jodu wynika z jego dystrybucji w środowisku. Odpowiednia ilość jodu występuje wyłącznie na terenach nadmorskich. Im dalej od morza, tym zawartość jodu jest mniejsza. Inną przyczyną niedoboru jodu w organizmie jest spożywanie tzw. związków wolotwórczych, które uniemożliwiają prawidłowe wchłanianie jodu do hormonów tarczycy. Związki wolotwórcze zawarte są w takich produktach jak kapusta, rzepa, szpinak czy brukselka. Również nadmiar wapnia, zawartego w wodzie pitne, może prowadzić do zmniejszenia wchłaniania jodu w przewodzie pokarmowym.

3. Niedobór jodu – metody na uzupełnienie

Niedobór jodu można uzupełniać poprzez stosowanie odpowiednich leków. Zazwyczaj jest to jodek potasu w formie tabletek, przyjmowane raz dziennie po posiłku i popijane wodą. Dawka leku zależy od tego, czy z niedoborem jodu zmaga się dziecko, czy dorosły. W przypadku wystąpienia wola tarczycowego, dodatkowo przyjmuje się tyroksynę. Hamuje ona wydzielanie TSH przez przysadkę. Dzięki temu zmniejsza się stymulacja tarczycy, co w efekcie może spowolnić lub całkowicie wyeliminować powstałego wola.

Można dostarczyć organizmowi potrzebnego jodu również w sposób naturalny. Większość jodu, dostaje się do naszego organizmu poprzez przewód pokarmowy. Jod w dużym stopniu występuje w wodzie morskiej, dlatego też warto spożywać produkty będące bogatym źródłem jodu. Takimi produktami bez wątpienia są ryby (dorsz, tuńczyk, sardynki, flądra), glony, kawior, owoce morza (krewetki, ośmiornice, kalmary).

Każdy niedobór w organizmie może być groźny dla zdrowia dlatego nigdy nie należy lekceważyć sygnałów jakie wysyła nam organizm. Im bardziej będziemy bagatelizować dany problem, tym większą krzywdę wyrządzimy samym sobie.

Zielona herbata na odchudzanie – czy działa?

Izabela Konarska Dieta,Domowe porady,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 25 września 201910 października 2019

Wokół zielonej herbaty narosło bardzo dużo mitów. Jedni uważają, że świetnie wspomaga odchudzanie, nie obciążając organizmu i nie zatrzymując wody w organizmie, inni zaś twierdzą że na dłuższą metę jest szkodliwa dla organizmu. Jak rzeczywiście działa zielona herbata? Czy faktycznie wspomaga odchudzanie? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w poniższym artykule.

Zielona herbata – właściwości
Zielona herbata – odchudzanie
Zielona herbata – dawkowanie

Zielona herbata – właściwości

Zielona herbata to chyba najpopularniejszy napój stosowany przy odchudzaniu. Nic dziwnego, ponieważ niesie on ze sobą szereg pozytywnych czynników, wspomagających prawidłową pracę organizmu. Przede wszystkim, w znacznym stopniu wspomaga metabolizm i poprawia trawienie. Zawiera wiele minerałów oraz witamin takich jak A, B, B2, C E oraz K. Dzięki zawartości antyoksydantów jest często stosowana przy chorobach serca, układu krążenia a także, hamuje rozwój komórek nowotworowych. Zielona herbata zawiera również taninę, która działa uspokajająco i kojąco. Innymi słowy, zielona herbata oprócz wspomagania odchudzania oraz właściwości zdrowotnych, pomaga również uspokoić się. Nie bez powodu, nazywana jest „zdrowiem w płynie”.

Zielona herbata – odchudzanie

Tego faktu, jakim jest skuteczne wspomaganie odchudzania, nikt nie może podważyć. Udowodnione we wszystkich możliwych aspektach zielona herbata, pomaga w rzuceniu nadmiaru kilogramów. Zawiera ona jedne z najsilniejszych antyoksydantów jakimi są katechiny, będące nieodzownym elementem każdej diety odchudzającej. Redukują tkankę tłuszczową, hamują wchłanianie tłuszczów oraz pomagają w trawieniu. To wszystko razem wzięte, w znacznym stopniu usprawnia cały proces odchudzania. Zielona herbata zawiera wiele cennych substancji oraz składników odżywczych.

Zieloną herbatę należy jednak pić z umiarem. Warto wypić kubek ciepłej zielonej herbaty przed wyjściem na siłownię, czy w ogóle przez wysiłkiem fizycznym, oraz tuż przed położeniem się spać. Usprawni wówczas proces trawienia oraz metabolizm, natomiast zielona herbata wypita tuż przed wysiłkiem fizycznym, w znacznym stopniu spala tkankę tłuszczową oraz zapobiega jej gromadzeniu.

Zielona herbata – dawkowanie

Zielona herbata jest co prawda bezpieczna, użyteczna oraz zdrowa jednak kluczem do efektywnego chudnięcia, jest oczywiście zdrowy rozsądek. Nie należy wypijać więcej niż 5 filiżanek zielonej herbaty dziennie, gdyż większa ilość herbaty mogłaby spowodować pewne efekty uboczne. Wszystko za sprawą zawartej w zielonej herbacie teiny, będącą swoistą kofeiną w naturalnej postaci. Zbyt duża ilość wypijanej herbaty może powodować bóle głowy, drażliwość oraz zaburzenia snu. Może również prowadzić do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi oraz wpłynąć negatywnie na organizm osób cierpiących na cukrzycę. Nie wolno zapominać, że zielona herbata jest tylko naturalnym suplementem wspierającym odchudzanie. Nie może zastępować ćwiczeń ani odpowiednio zbilansowanej diety.

Odchudzanie w każdym wypadku musi odbywać się z głową i rozsądkiem. Nie warto z niczym przesadzać, ani z ilością ćwiczeń, ani z zaniżaniem kaloryczności jedzenia, jak również nie należy przesadzać w kwestii picia zielonej herbaty. Jak wiadomo, wszystko w nadmiarze szkodzi i nie inaczej jest również w tym wypadku.

Magnez – jakie są objawy braku magnezu? Jak uzupełnić magnez?

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 25 września 201910 października 2019

Magnez jest jednym z tych pierwiastków, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Magnez odpowiedzialny jest za przemiany metaboliczne zatem jego niedobór, może w efekcie bardzo źle wpłynąć na organizm. Jak objawia się niedobór magnezu i jak go uzupełniać, o tym opowiemy w poniższym artykule.

Przyczyny niedoboru magnezu
Objawy niedoboru magnezu
Metody na uzupełnienie magnezu

1. Przyczyny niedoboru magnezu

Zazwyczaj główne przyczyny niedoboru magnezu leżą w nieprawidłowej diecie, niektórych chorobach o podłożu neurologicznym, odwodnieniu będącego wynikiem przebytej biegunki lub wymiotów. Choroby układu moczowego, nieprawidłowa praca nerek, choroby jelit czy alergie pokarmowe w znacznym stopniu utrudniają wchłanianie się magnezu do organizmu. Stosowane wcześniej leki o działaniu moczopędnym oraz przeczyszczającym, również nie sprzyjają wchłanianiu magnezu. Restrykcyjne diety, głodówki w znacznym stopniu osłabiają organizm, powodując spadek poziomu magnezu i utrudniając tym samym jego skuteczne wchłanianie. Zmagając się z niedoborem magnezu, należy ograniczyć, albo całkowicie odstawić alkohol oraz napoje zawierające kofeinę.

2. Objawy niedoboru magnezu

Niedobór magnezu w organizmie daje szereg dolegliwości, które mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia. To co powinno zwrócić naszą uwagę i uwrażliwić na zaistniały problem to:

nadmierna kurczliwość mięśni,
nerwowość,
kłopoty z pamięcią i koncentracją,
zmienność nastrojów,
stany depresyjne,
zaburzenia widzenia,
migrena,
nadmierne zmęczenie,
zaburzenia rytmu serca,
nadmierna potliwość,
łuszczenie się skóry,
łamliwość włosów i paznokci,
skurcze przełyku.

Niedobór magnezu jest szczególnie niebezpieczny w ciąży. Może doprowadzić do skurczy i w konsekwencji, do wcześniejszego porodu lub poronienia. Dlatego niezwykle istotne jest uzupełnianie tego pierwiastka, poprzez przyjmowanie stosownych witamin lub spożywania produktów bogatych w magnez.

3. Metody na uzupełnienie magnezu

Na szczęście symptomy niedoboru magnezu są łatwo wykrywalne. Gorzej z ich uzupełnianiem. Problem leży we wchłanialności, która jest zaburzona. Oprócz zbilansowanej diety, niezbędna jest odpowiednia suplementacja. Dieta na uzupełnienie magnezu powinna zwierać produkty wspomagające wzrost poziomu magnezu w organizmie. Należą do nich m.in.:

pestki dyni,
otręby pszenne,
kakao,
orzechy,
kasza gryczana,
produkty zbożowe,
szpinak,
banany.

Preparaty wspomagające uzupełnianie magnezu dostępne są w aptekach bez recepty oraz w sklepach zielarskich.

Jeżeli nasz organizm wysyła sygnały świadczące o niedoboru magnezu, wówczas należy udać się na badania krwi i sprawdzić, czy nasze przypuszczenia są prawdziwe. Jeśli tak, należy wziąć się ostro do pracy i zadbać o własne zdrowie które przecież mamy tylko jedno. Zdrowy człowiek to szczęśliwy człowiek.

Fasolka szparagowa – właściwości i witaminy. Dlaczego warto jeść fasolkę szparagową?

Izabela Konarska Dieta,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 25 września 201910 października 2019

Fasolka szparagowa jest źródłem witamin, składników odżywczych a także kwasu foliowego, dlatego jest szczególnie polecana kobietom w ciąży. Wysoka zawartość błonnika sprawia, że fasolka szparagowa staje nieodzownym elementem każdej diety odchudzającej. Znajduje w jadłospisie osób chorujących na cukrzycę ze względu na małą ilość kalorii i niski indeks glikemiczny. Jak widać fasolka szparagowa niesie za sobą same korzyści dla zdrowia oraz ciała. Więcej informacji na ten temat, znajdziecie poniżej.

1. Fasolka szparagowa – właściwości

W Polsce występują dwie odmiany fasolki szparagowej tj. żółta i zielona. Fasolka żółta ma delikatny, kremowy smak natomiast smak zielonej fasolki, jest znacznie bardziej wyrazisty.
Fasolka zielona zawiera więcej witaminy A oraz kwasu foliowego. Jest szczególnie zalecana osobom chorujący na cukrzycę, kobietom w ciąży oraz w przypadkach zmagania się z niedoborem żelaza. Co więcej, zawierają silne przeciwutleniacze tzw. flawonoidy, które chronią organizm przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. To w znacznym stopniu, spowalnia procesy starzenia się skóry jak również, zmniejsza ryzyko zachorowania na nowotwory. Wspomaga również pracę układu krążenia, poprzez obniżenie wysokiego ciśnienia krwi. Fasolka żółta jest za to bogata w potas i fosfor.

Fasolka szparagowa bogata jest również w błonnik wspomagający trawienie, dlatego jest szczególnie zalecana osobom które zmagają się z problemem zaprać. Niestety powoduje również wzdęcia, zatem osoby zmagające się z tym problemem powinny unikać fasolki szparagowej.

Co więcej, regularne spożycie fasolki pomaga w obniżeniu poziomu tzw. złego cholesterolu, co uchroni przed miażdżycą czy zwałowi serca. Dzięki zawartości witaminy C wspomagany jest również układ odpornościowy.

2. Fasolka szparagowa – dlaczego warto jeść?

Dobra na odchudzanie

Dzięki właściwościom fasolki szparagowej, z organizmu usuwane są toksyny, a także przyspiesza metabolizm. Zawarte w fasolce antyutleniacze wspomagają redukcję tkanki tłuszczowej oraz dostarczają potrzebnej energii. Ze względu na zwartość wody w fasolce, wspomagana jest tym samym walka cellulitem.

Opóźnia proces starzenia

Dzieje się tak za sprawą beta – karotenu, antyoksydantów i flawonoidów, które zawiera w sobie fasolka szparagowa. Dla tych, którzy chcą zatrzymać czas, spożywanie fasolki szparagowej uchroni przed szkodliwym działaniem wolnych rodników.

Dostarcza kwas foliowy

Kwas foliowy odpowiedzialny jest za produkcję białych krwinek w organizmie. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób zmagających się z leukopenią, wywołaną infekcją wirusową. Odpowiedni poziom kwasu foliowego jest szczególnie ważny w przypadku kobiet w ciąży, zapobiega wadom cewy nerwowej u rozwijającego się płodu.

Nieodzowny składnik diety wegetariańskiej oraz wegańskiej

Fasolka szparagowa jest źródłem białka pochodzenia roślinnego, które spożywane w odpowiednich ilościach, może stać się substytutem białek odzwierzęcych. To szczególne urozmaicenie w żelazo i wapń, jest szczególnie ważne w dietach bezmięsnych i bezmlecznych. Zawarta w fasolce witamina K, zwiększa wchłanianie wapnia. Fasolka szparagowa powinna znaleźć się w jadłospisie osób, uczulonych na białko mleka krowiego.

3. Fasolka szparagowa – jak wybrać?

Najlepszej jakości i najpyszniejsza, jest fasolka zebrana w sezonie, jednak mrożona również nie traci swoich wartości odżywczych. Zimą warto gotować ją na parze przez zaledwie 5 minut, można posypać a ziołami typu tymianek bazylia, oregano, ulubionymi przyprawami z odrobiną masła. Tylko twarde fasolki są najświeższe, gładkie w dotyku, o intensywnym zielonym kolorze, bez brązowych plamek. Gdy przełamie się ją na pół, to tylko ta najświeższa będzie trzaskać.

Czy przed przeczytaniem tego artykułu ktoś zdawał sobie sprawę z tego, ile korzyści dla zdrowia i urody płynie ze spożywania zwykłej fasolki szparagowej? Zapewne niewielu. Oby zachęciło to Was do urozmaicenia swojej diety o bogatą w witaminy, pyszną fasolkę szparagową.

Nadkwasota – objawy i leczenie. Jaka dieta na nadkwasotę żołądka

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 25 września 201910 października 2019

Nadkwasota lub nadkwaśność żołądka, to zaburzenie pracy układu trawiennego polegająca na nadmiernym wydzielaniu soków żołądkowych. Towarzyszy temu szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Nadkwasota często powoduje również wywoływać uczucie pieczenia za mostkiem. Jak walczyć z problemem nadkwaśności żołądka? O tym opowiemy w poniższym artykule.

Nadkwasota – przyczyny
Nadkwasota – objawy
Nadkwasota – dieta

Nadkwasota – przyczyny

Bezpośrednią przyczyną nadkwasoty jest nadmierna produkcja soku trawiennego. Powodów dla których tak się dzieje, jest z kolei bardzo dużo. Na pewno może wynikać z nieprawidłowej diety w której dominują węglowodany, białko i tłuszcz. Również spożywanie alkoholu ma swój niemały udział w nadprodukcji kwasów żołądkowych. Nadkwasota może pojawić się jeśli niewłaściwie łączymy produkty spożywcze, powodując tym samym zakwaszenie organizmu. Częstą przyczyną jest także stres, który powoduje nadmierne wydzielanie kwasów trawiennych.

Zdarza się że nadkwasotę powodują pewne odruchy nerwowe, ponieważ enzymy
trawienne, wydzielane są pod wpływem sygnałów które wysyłają ośrodki nerwowe. Również tak niewinne czynności jak rzucie gumy czy przyjmowanie zwykłych leków na ból głowy, może wywołać nadkwasotę w organizmie.

Nadkwasota – objawy

Typowymi objawami nadkwasoty żołądka są głównie:

zgaga,
wzdęcia,
nudności,
zaparcia,
odbijanie się kwaśnej treści żołądka.

Nadkwasota powoduje nie tylko duży dyskomfort, ale przede wszystkim
dolegliwości bólowe. Oprócz wymienionych powyżej dolegliwości, może dojść także refluks, czyli cofanie się treści żołądkowej do przełyku czy bóle podbrzusza. Nadkwasota daje uczucie pełnego żołądka, powoduje niestrawność, rozdrażnienie, uczucie zmęczenia, a także wrażenie zatkanego przełyku.

Nadkwasota – dieta

Dieta na nadkwasotę żołądka musi być odpowiednio przygotowana i zbilansowana, aby mogła skutecznie hamować wydzielanie soków żołądkowych i zobojętniać kwasy żołądkowe. Ważne aby przestrzegać kilku, najważniejszych zasad. Dieta powinna zawierać białko, które wiąże nadmiar kwasu solnego. W tym celu należy wybierać takie produkty jak:

chude mięso,
chude ryby,
nabiał,
jaja.

Ilość spożywanego tłuszczu musi być stale kontrolowana. Tłuszczy z diety nie można wykluczyć całkowicie ponieważ one też są potrzebne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, jednak w przypadku nadkwasoty należy je odpowiednio dawkować. Najlepszymi produktami bogatymi w tłuszcze, idealne w diecie na nadkwasotę
będą;

olej sojowy,
olej słonecznikowy,
olej rzepakowy,
oliwa z oliwek,
masło w niewielkich ilościach.

O słodyczach najlepiej zapomnieć. Ilość cukru w diecie na nadkwasotę powinna być niewielka, ponieważ cukier spowalnia wydzielanie soków trawiennych. Najlepiej zastąpić go miodem. Należy unikać takich produktów jak pieczone ciasta, batoniki, słodzone napoje a także soki. Ilość błonnika w diecie również powinna być odpowiednio wyważona ponieważ błonnik, długo zalega w żołądku. Dlatego lepiej ograniczyć pieczywo razowe i pełnoziarniste oraz inne produkty zawierające błonnik.

Nadkwasota może nie jest poważną chorobą ale daje szereg nieprzyjemnych
dolegliwości, które potrafią uprzykrzać życie i męczyć. Dlatego nie warto tego przedłużać i najlepiej od razu podjąć stosowne działania, które przyniosą ulgę i poprawę naszego zdrowia.

10 zasad zdrowego żywienia, które łatwo wprowadzisz w życie

Joanna Marecka Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 24 września 201910 października 2019

zasady-zdrowego-zywienia-jak-jesc-zdrowo

Nie od dziś wiadomo, że zdrowe odżywianie pozwala uniknąć wielu nieprzyjemnych chorób. Prawidłowo przygotowane posiłki dostarczają do organizmu niezbędne składniki pokarmowe, wpływają korzystnie nie tylko na twoje zdrowie, ale również na samopoczucie i koncentrację. Oto 10 zasad zdrowego żywienia, które w łatwy i szybki sposób wprowadzisz w życie. Sprawdź i ciesz się zdrowiem.

1. Odżywiaj się regularnie

W zdrowej diecie bardzo ważna jest odpowiednia częstotliwość spożywania posiłków. Znacznie lepiej jest spożywać kilka lekkich posiłków w ciągu dnia niż tylko dwa obfite. Według badań, zdrowy człowiek powinien jeść od 4 do 5 posiłków dziennie co 3-4 godziny. Pozwala to utrzymać odpowiedni poziom cukru we krwi, a także ogranicza spożywanie przekąsek zawierających nadmiar kalorii. Optymalne godziny spożywania posiłków to: śniadanie do 2 godzin po przebudzeniu, obiad w porze największej aktywności w środku dnia i kolacja około 3 godziny przed snem.

2. Jedz różnorodne posiłki

Na zdrowe żywienie wpływa także różnorodność spożywanych posiłków. Nie ma produktu, który zawierałby odpowiednią ilość wszystkich niezbędnych składników pokarmowych. Dlatego należy jeść zarówno produkty zbożowe, jak i mleczne, wysokobiałkowe oraz warzywa i owoce. Nie warto także ufać suplementom, ponieważ żaden z nich nie może w pełni zastąpić dobrze zbilansowanej diety.

3. Jedz dużo warzyw i owoców

Mimo że słyszymy o tym od dziecka, to mało kto rzeczywiście się do tego stosuje. Owoce i warzywa są bardzo bogate w witaminy i składniki mineralne. W owocach zawarty jest również błonnik, który obniża stężenia cholesterolu.

4. Wybieraj naturalne produkty

W zdrowej diecie należy wybierać jak najmniej przetworzone produkty. W końcu im dalej od natury, tym dalej od zdrowia. Dlatego z naszej diety powinniśmy wykreślić wszelkie fast foody, gotowe dania i żywność w proszku.

5. Pij przed i po posiłku

To bardzo ważne. Pić powinno się przed i po jedzeniu, a nie w trakcie. Picie płynów w czasie spożywania posiłku powoduje zaburzenie procesów trawiennych. Może także prowadzić do powstawania gazów, wzdęć i zaparć.

6. Jedz produkty zbożowe

Jak już wspomnieliśmy, różnorodna dieta to podstawa zdrowego żywienia. Jednak nie powinno w niej zabraknąć produktów zbożowych, co więcej, powinny być one składnikiem większości spożywanych posiłków. W szczególności powinno się wybierać artykuły z tzw. pełnego przemiału, które są bogatsze w składniki odżywcze.

7. Unikaj cholesterolu

O tym, że warto ograniczać spożycie tłuszczów zwierzęcych i produktów obfitujących w cholesterol wiedzą w szczególności osoby po zawale. Unikać powinniśmy zatem tłustego mięsa, czekolady, lodów i chipsów.

8. Unikaj słodyczy

Z tym punktem wiąże się również wcześniejszy. Dodatkowo unikanie jedzenia słodyczy chroni przed próchnicą zębów i ułatwia utrzymanie należytej masy ciała.

9. Unikaj soli w posiłkach

Nadmierne spożywanie soli może doprowadzić do rozwoju nadciśnienia tętniczego, zawału serca, a także udaru mózgu. Dlatego nie powinno się spożywać więcej niż 5 g soli dziennie. Ten składnik można zastąpić świeżymi lub suszonymi ziołami.

10. Ogranicz spożycie alkoholu

Nikogo nie powinien zdziwić fakt, że alkohol szkodzi naszemu zdrowiu. Jest przyczyną wielu groźnych chorób, m.in. przewlekłego zapalenia trzustki, marskości wątroby i wielu nowotworów.

Zioła na wzdęcia – co i jak brać?

Joanna Marecka Dieta,Domowe porady,Leczenie,Zdrowe odżywianie 24 września 201910 października 2019

Wzdęcia to nieprzyjemna dolegliwość żołądkowo-jelitowa, której wielu z nas często doświadcza. Nieleczone wzdęcia, mogą powodować coraz gorsze samopoczucie, stopniowo osłabiając nas i niszcząc nasz organizm. Jak sobie z nimi poradzić? Domowym i skutecznym sposobem na wzdęcia są ziołowe herbatki. Podpowiadamy, jakie zioła są dobre na wzdęcia i jak je stosować.

Kminek na wzdęcia

Kminek znacznie łagodzi wzdęcia, działa także rozkurczowo, dlatego może okazać się pomocny przy silnych skurczach menstruacyjnych. A jak przyrządzić napar z kminku, który uśmierzy dolegliwości? W tym celu będzie nam potrzebna zaledwie łyżeczka mielonego kminku i 250 ml wrzątku, którym należy zalać zioła i odstawić na 15 minut pod przykryciem. Po tym czasie trzeba odcedzić napar i wypić. Tak przyrządzoną mieszankę zaleca się pić 3 razy dziennie.

A co, jeśli nie przepadamy za domowymi, ziołowymi herbatkami? Wtedy wystarczy zjeść łyżeczkę mielonego kminku wymieszanego z majerankiem i popić go wodą, a działanie będzie bardzo podobne.

Napar z suszonej bazylii

Pomocny może okazać się również napar z suszonej bazylii, która nie tylko łagodzi wzdęcia, ale także działa antybakteryjnie i pomaga szybciej wyjść z przeziębienia. Szklanka naparu z bazylii może również ułatwić trawienie i zmniejszyć bolesny skurcz brzucha. A jak przyrządzić taki napar? Podobnie jak w przypadku wcześniejszej herbatki, potrzebny będzie nam jedynie wrzątek i łyżeczka suszonej bazylii. Najlepiej, jeśli mamy w domu bazylię, którą sami ususzyliśmy. Taką herbatkę powinno się parzyć około 20 minut. Bazylię warto również stosować jako przyprawę do codziennych posiłków.

Herbatka z szałwii na wzdęcia

Cenne właściwości wykazuje również szałwia, która pomaga w leczeniu wzdęć i niestrawności, a dodatkowo przeciwdziała nadmiernej fermentacji w jelitach. Co ważne, szałwia wykazuje również działania rozkurczowe, łagodzi także stany zapalne w jamie ustnej. Gotową herbatkę z szałwii można kupić w torebkach w prawie każdej aptece i sklepie spożywczym, jednak dużo skuteczniejszy okaże się domowy napar przygotowany z łyżeczki suszonych liści szałwii. Należy zalać je wrzątkiem i parzyć pod przykryciem przez około 10-15 minut. Dzienna zalecana dawka to 3 szklanki takiej herbaty.

Liść rozmarynu na wzdęcia

Również rozmaryn posiada wiele cennych składników, które korzystnie wpływają nie tylko na układ pokarmowy, ale na cały organizm. Liść rozmarynu okaże się szczególnie pomocny przy wzdęciach u dzieci, a także przy skurczach żołądka i jelit. Ponadto napar z rozmarynu wspomaga trawienie. Taki napar, podobnie jak wcześniejsze, przyrządza się z jednej łyżeczki rozmarynu i wrzątku. Herbatkę należy parzyć przez 10 minut i pić przed posiłkiem.

To tylko kilka ziół, które łagodzą wzdęcia. Do tej listy należy dodać jeszcze arcydzięgiel lekarski, tymianek czy koper włoski, który dodatkowo wspomaga laktację i może działać łagodząco na kolkę u niemowląt. Na wzdęcia poleca się również napar zrobiony z anyżu czy mięty.

Zioła – jak stosować popularne zioła?

Aga Leśna Dieta,Domowe porady,Zdrowe odżywianie,Zdrowie 24 września 201924 września 2019

Wykorzystywanie ziół staje się coraz popularniejsze, nie tylko w kuchni. Patrząc na to, że coraz częściej staramy się sięgać po naturalne sposoby leczenia i wspomagania organizmu, nie może dziwić też zainteresowanie starymi metodami z wykorzystaniem ziół. Jak powinno się je stosować, co warto wiedzieć o popularnych ziołach?

Czym są zioła?

Zioła to rośliny, które dzieli się na trzy grupy: lecznicze, przyprawowe i olejkodajne. Mogą być z powodzeniem wykorzystywane w kuchni, jako składniki potraw, a także w medycynie i farmakologi, gdzie stosuje się je najczęściej w profilaktyce oraz terapii chorób i różnych przypadłości. Ich właściwe wykorzystanie może przynieść nam wiele korzyści zdrowotnych, tak zewnętrznych (np. przy pielęgnacji ciała), jak i wewnętrznych przy leczeniu lub zapobieganiu zachorowań. Używa się ich też w kosmetyce.

Jakie zioła najczęściej wykorzystujemy?

Lista ziół jest tak naprawdę bardzo długa, bowiem tradycja ich wykorzystywania sięga starożytności, gdy ludzie zaczęli dostrzegać niezwykłe właściwości poszczególnych roślin. Od tamtej pory systematycznie poszerzała się wiedza w tym kierunku i obecnie można znaleźć całą encyklopedię ziół, ich charakterystyki, właściwości i sposobów zastosowania.

Wśród popularnych ziół, po które często się sięga można wymienić choćby: rumianek, goździki, lipa, skrzyp polny, dzika róża, mięta, szałwia, mniszek lekarski, dziurawiec, aloes, pokrzywa, babka lancetowata.

Jak stosować popularne zioła?

Zioła można stosować na różne sposoby – najczęściej spotykamy je w kuchni, jako dodatki do potraw, służące poprawieniu smaku i jego urozmaiceniu. Oprócz tego, zioła mają także szerokie zastosowanie w lecznictwie – działają przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybicznie, przeciwzapalnie, regenerująco, uspokajająco, antystresowo. A to tylko kilka podstawowych właściwości. Oprócz tego wykorzystuje się je też w kosmetyce, z racji działań nawilżających, przeciwdziałają starzeniu się skóry i pojawiania się zmarszczek.

Zioła lecznicze

Ziół leczniczych jest naprawdę wiele, część z nich stosuje się jako napar, okład, odwar, nalewkę, kompres czy maskę. Niektóre z nich można stosować „na surowo” czyli bez wcześniejszego przetworzenia, zaliczają się do tego goździki (łagodzenie bólu gardła), czosnek (łagodny antybiotyk), liść szałwii (na poparzenia). Popularnymi ziołami leczniczymi są też rumianek, jeżówka, prawoślaz, krwawnik, mięta, lipa, poziomka czy macierzanka. Każde z nich ma swoje właściwości lecznicze, pomagające uporać się nam z różnymi dolegliwościami..

Zioła w kosmetyce

Ziołą wykorzystywane są także w kosmetyce. Coraz więcej marek sięga po nie przy produkcji naturalnych kosmetyków i znajdują się one w składzie kremów. Można też samodzielnie je wykorzystać, na przykład w kąpieli z ziołami. Na przykład chmiel, jaśmin, lipa i rumianek działają odprężająco, a melisa z tymiankiem, rumiankiem i płatkami róż – oczyszczająco. Ziół można wykonać także maseczki na skórę, które będą odpowiednio działać w zależności od rodzaju cery.

← Poprzedni