Orzeczenie o niepełnosprawności to dokument wydawany na podstawie badań lekarskich, które określają sprawność danej osoby i jej zdolność do życia i pracy. Można się o nią ubiegać w każdym momencie, jak również obejmuje wiele jednostek chorobowych. W dokumencie tym określany jest także stopień niepełnosprawności.
Orzeczenie o niepełnosprawności – komu przysługuje?
Tak naprawdę o orzeczenie o niepełnosprawności może ubiegać się każdy niezależnie od wieku, pod warunkiem, że udowodni przed komisją lekarską, iż posiada zdiagnozowane i potwierdzone badaniami upośledzenie fizyczne lub umysłowe. Dotyczy to szczególnie osób, których choroby sprawiają, iż ich możliwości życia codziennego i zdolność do pracy są ograniczone, a także wymagają stałego dostępu do pomocy i opieki, czy specjalnych urządzeń ułatwiających funkcjonowanie.
Na jakie choroby wydaje się orzeczenie o niepełnosprawności?
Lista chorób, które uprawniają do ubiegania się o orzeczenie o niepełnosprawności, jest naprawdę szeroka, ale wiążą się one z konkretnymi grupami schorzeń. Niezależnie od tego, na jaką przypadłość się cierpi, musi on mieścić się w pewnych przyjętych ramach. Przepisy prawa wyróżniają takie grupy chorobowe jak: upośledzenie umysłowe, choroby psychiczne (niektóre), zaburzenia mowy i głosy, choroby słuchu, wzroku, układu pokarmowego i moczowo-płciowego, układu krążenia i oddechowego, a także niektóre choroby neurologiczne. Zalicza się do tego również dysfunkcje narządu ruchu.
Jakie są rodzaje orzeczeń o niepełnosprawności?
Obecnie funkcjonują trzy typy urzeczenia o niepełnosprawności, które opierają się na określeniu tego, w jak zaawansowanym stopniu dana osoba ma problemy zdrowotne. Na tej podstawie wyróżnia się niepełnosprawność w stopniu lekkim, umiarkowanym oraz znacznym. W potocznej mowie często określa się je także liczbami I – III, przy czym I stopień oznacza upośledzenie znaczne, a III lekkie. W przypadku dzieci do 16 roku życia nie są przyznawane żadne stopnie.
Niepełnosprawność a zdolność do pracy
Posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności nie jest równoznaczne z uznaniem takiej osoby za niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Przyznając taki dokument, bada się każdą osobę indywidualnie, biorąc pod uwagę, jak dane schorzenie wpływa na możliwość funkcjonowania człowieka. Najczęściej niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji uzyskują osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności, ale i tu konieczne jest dokonanie dokładnej oceny, czy naruszenie sprawności uniemożliwia np. komunikację, poruszanie się, czy jest wymagana stała opieka i pomoc, do sprawowania codziennych czynności.
Co daje orzeczenie o niepełnosprawności?
Przepisy prawa ciągle się zmieniają, ale posiadanie orzeczenie o niepełnosprawności daje pewne ulgi i uprawnienia, które jednak są zależne zarówno od stopnia niepełnosprawności, jak i rodzaju jednostki chorobowej. Najwięcej uprawnień posiadają osoby o znacznym stopniu, mniej mają ich te o umiarkowanym i najmniej o lekkim. W zależności od typu choroby także można liczyć na inne udogodnienia, np. chorzy w stopniu umiarkowanym w grupie chorób wzroku czy upośledzeń umysłowym mogą liczyć na ulgi w transporcie kolejowym, z kolei osoby z dysfunkcją ruchu mogą uzyskać kartę parkingową, uprawniającą do parkowania w specjalnych miejscach.
Jeżeli osoby niepełnosprawne podejmują pracę, mogą liczyć na dopłatę do swoich pensji ze środków PFRON. Pracodawca dostaje zwrot kosztów oraz refundowana jest część wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie. Osobom niepełnosprawnym umożliwia się szerszy dostęp do rehabilitacji, zarówno zawodowej, społecznej, jak i leczniczej, uzyskuje się także uprawnienia do zasiłków i innych świadczeń oraz dostaje się możliwość skorzystania z ulgi podatkowej. Można odliczyć rehabilitacje, zakup sprzętów czy wyjazdy w celach leczniczych. Ulgi komunikacyjne, pocztowe, czy w punktach kultury (muzea, kina, parki) będą uzależnione od odgórnych ustaleń danej jednostki.
1 komentarz
Teraz trzeba być bardzo chorym, by dostać grupę. O orzeczenie jest łatwiej.