W ostatnich latach coraz więcej mówi się o chorobach tarczycy. Wzrasta liczba chorych, ale i świadomość, że konkretne objawy są odpowiedzialne właśnie za chorobę tego gruczołu. Odpowiednia diagnostyka pomaga we wdrożeniu leczenia, które przynosi ulgę wielu pacjentom. Jakie są więc najczęściej występujące choroby tarczycy i jak je rozpoznać?
Niedoczynność tarczycy – co warto wiedzieć?
Niedoczynność tarczycy występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. To choroba, która jest skutkiem niedoboru hormonów tarczycy. Niedoczynność tarczycy może być pierwotna, wtórna lub trzeciorzędowa. Wśród przyczyn wymienia się między innymi zapalenie tarczycy, wycięcie tarczycy, nadmiar lub niedobór jodu, stan po leczeniu jodem promieniotwórczym czy wrodzoną niedoczynność.
Objawy niedoczynności tarczycy są dosyć charakterystyczne. Zwalnia metabolizm organizmu, więc dochodzi do zwiększenia masy ciała. Ponadto chory łatwo się męczy, jest osłabiony, senny, trudno mu się skoncentrować. Bywa, że ma stany depresyjne, apatię, problemy z pamięcią. Wśród objawów niedoczynności tarczycy wymienia się jeszcze zaparcia, zmieniony głos, łamliwe włosy, nieregularne miesiączki, zimną i suchą skórę oraz obrzęki podskórne.
Leczenie niedoczynności tarczycy polega na podawaniu preparatów z L-tyroksyną. Najczęściej stosować te środki należy przez całe życie.
Nadczynność tarczycy – jak rozpoznać?
Nadczynność tarczycy to choroba, która związana jest z nadmierną produkcją hormonów przez ten gruczoł. Wymienia się głównie 2 rodzaje nadczynności tarczycy – chorobę Gravesa-Basedowa i chorobę Plummera. Wśród objawów tej choroby wyróżnia się nadpobudliwość, potliwość, kołatanie serca, uczucie duszności, osłabienie, spadek wagi, drżenie rąk, bezsenność, zaburzenia miesiączkowania, zahamowanie wzrostu czy nietolerancję gorąca.
Po zdiagnozowaniu nadczynności tarczycy lekarz dobiera odpowiednie leczenie. Polega ono na przyjmowaniu leków, by utrzymać prawidłowe parametry tarczycy. Najczęściej stosuje się leczenie tyreostatykami, beta-blokerami lub jodem radioaktywnym. Bywa, że wdrażane jest leczenie chirurgiczne polegające na częściowym usunięciu tarczycy.
Choroba Hashimoto
Choroba Hashimoto, a raczej zapalenie tarczycy Hashimoto to przewlekła choroba o podłożu autoimmunologicznym. Częściej występuje ona u kobiet niż u mężczyzn. Może ona przebiegać samodzielnie lub z innymi chorobami. W tym drugim przypadku chory zmaga się dodatkowo np. z cukrzycą, reumatoidalnym zapaleniem stawów, miastenią, bielactwem itd.
Wśród objawów choroby Hashimoto wymienia się przede wszystkim uczucie zmęczenia, przybranie na wadze, bóle mięśniowo-stawowe, suchą skórę, łamliwe włosy i paznokcie, zaburzenia miesiączkowania, zaparcia, zaburzenia oddychania, problemy z pamięcią, stany depresyjne, trudności z zajściem w ciążę.
Leczenie choroby Hashimoto jest najczęściej farmakologiczne i polega na przyjmowaniu lewotyroksyny. Jest to właściwie jedyna metoda leczenia. Bywa, że preparaty te należy stosować przez wiele lat. Czasami dodatkowo zaleca się, by chora osoba przyjmowała również witaminę B i D, selen oraz cynk.