Leczenie

10 zasad zdrowego żywienia, które łatwo wprowadzisz w życie

Joanna Marecka Dieta,Leczenie,Zdrowe odżywianie,Zdrowie
zasady-zdrowego-zywienia-jak-jesc-zdrowo

Nie od dziś wiadomo, że zdrowe odżywianie pozwala uniknąć wielu nieprzyjemnych chorób. Prawidłowo przygotowane posiłki dostarczają do organizmu niezbędne składniki pokarmowe, wpływają korzystnie nie tylko na twoje zdrowie, ale również na samopoczucie i koncentrację. Oto 10 zasad zdrowego żywienia, które w łatwy i szybki sposób wprowadzisz w życie. Sprawdź i ciesz się zdrowiem.

1. Odżywiaj się regularnie

W zdrowej diecie bardzo ważna jest odpowiednia częstotliwość spożywania posiłków. Znacznie lepiej jest spożywać kilka lekkich posiłków w ciągu dnia niż tylko dwa obfite. Według badań, zdrowy człowiek powinien jeść od 4 do 5 posiłków dziennie co 3-4 godziny. Pozwala to utrzymać odpowiedni poziom cukru we krwi, a także ogranicza spożywanie przekąsek zawierających nadmiar kalorii. Optymalne godziny spożywania posiłków to: śniadanie do 2 godzin po przebudzeniu, obiad w porze największej aktywności w środku dnia i kolacja około 3 godziny przed snem.

2. Jedz różnorodne posiłki

Na zdrowe żywienie wpływa także różnorodność spożywanych posiłków. Nie ma produktu, który zawierałby odpowiednią ilość wszystkich niezbędnych składników pokarmowych. Dlatego należy jeść zarówno produkty zbożowe, jak i mleczne, wysokobiałkowe oraz warzywa i owoce. Nie warto także ufać suplementom, ponieważ żaden z nich nie może w pełni zastąpić dobrze zbilansowanej diety.

3. Jedz dużo warzyw i owoców

Mimo że słyszymy o tym od dziecka, to mało kto rzeczywiście się do tego stosuje. Owoce i warzywa są bardzo bogate w witaminy i składniki mineralne. W owocach zawarty jest również błonnik, który obniża stężenia cholesterolu.

owoce-warzywa-zdrowa-zywnosc

4. Wybieraj naturalne produkty

W zdrowej diecie należy wybierać jak najmniej przetworzone produkty. W końcu im dalej od natury, tym dalej od zdrowia. Dlatego z naszej diety powinniśmy wykreślić wszelkie fast foody, gotowe dania i żywność w proszku.

5. Pij przed i po posiłku

To bardzo ważne. Pić powinno się przed i po jedzeniu, a nie w trakcie. Picie płynów w czasie spożywania posiłku powoduje zaburzenie procesów trawiennych. Może także prowadzić do powstawania gazów, wzdęć i zaparć.

6. Jedz produkty zbożowe

Jak już wspomnieliśmy, różnorodna dieta to podstawa zdrowego żywienia. Jednak nie powinno w niej zabraknąć produktów zbożowych, co więcej, powinny być one składnikiem większości spożywanych posiłków. W szczególności powinno się wybierać artykuły z tzw. pełnego przemiału, które są bogatsze w składniki odżywcze.

7. Unikaj cholesterolu

O tym, że warto ograniczać spożycie tłuszczów zwierzęcych i produktów obfitujących w cholesterol wiedzą w szczególności osoby po zawale. Unikać powinniśmy zatem tłustego mięsa, czekolady, lodów i chipsów.

8. Unikaj słodyczy

Z tym punktem wiąże się również wcześniejszy. Dodatkowo unikanie jedzenia słodyczy chroni przed próchnicą zębów i ułatwia utrzymanie należytej masy ciała.

9. Unikaj soli w posiłkach

Nadmierne spożywanie soli może doprowadzić do rozwoju nadciśnienia tętniczego, zawału serca, a także udaru mózgu. Dlatego nie powinno się spożywać więcej niż 5 g soli dziennie. Ten składnik można zastąpić świeżymi lub suszonymi ziołami.

10. Ogranicz spożycie alkoholu

Nikogo nie powinien zdziwić fakt, że alkohol szkodzi naszemu zdrowiu. Jest przyczyną wielu groźnych chorób, m.in. przewlekłego zapalenia trzustki, marskości wątroby i wielu nowotworów.

Choroba Hashimoto – objawy, diagnostyka, leczenie

Joanna Marecka Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowie
choroba-hashimoto-objawy-leczenie

Choroba Hashimoto najczęściej dotyka kobiety po 45. roku życia, jednak i od tego bywają wyjątki. Jest ściśle powiązana z układem odpornościowym, a jej przyczyną mogą być czynniki genetyczne oraz stres. Najczęściej przebiega bezobjawowo, jednak konsekwencją jej nieleczenia mogą być choroby serca oraz niepłodność. Sprawdź, jakie są objawy tej choroby i jak ją leczyć.

Choroba Hashimoto – na czym polega?

Choroba Hashimoto bywa nazywana także limfocytowym zapaleniem tarczycy i jest chorobą autoimmunologiczną, czyli taką, w której układ odpornościowy niszczy własne komórki. Jest to przewlekłe, niebolesne zapalenie tarczycy, które przez lata niszczy ten gruczoł i prowadzi do zmniejszenia produkcji hormonów. Choroba Hashimoto jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy.

Choroba Hashimoto objawy

Przebieg choroby Hashimoto może być bardzo różnorodny. Najczęściej przez wiele lat przebiega łagodnie i bezobjawowo, a pacjenci dowiadują się o niej dopiero przy przypadkowych badaniach, kompletnie niezwiązanych z tarczycą. Niekiedy objawem choroby może być nieco powiększona tarczyca, uczucie ciągłego osłabienia i senność. Gdy Hashimoto doprowadzi do niedoczynności tarczycy możemy zauważyć nagły wzrost masy ciała, ciągłe uczucie zimna, zaparcia, zaburzenia miesiączkowania czy niepłodność. Z niedoczynnością tarczycy mogą być związane również spowolnienie czynności serca, a także zaburzenia pamięci. Osoby chore na Hashimoto często maja suchą, bladą i łuszcząca się skórę oraz suche, wypadające włosy.

Hashimoto – diagnostyka

W celu diagnostyki choroby Hashimoto wykonuje się badanie palpacyjne, za pomocą którego można stwierdzić powiększenie gruczołu tarczycowego. Lekarz rodzinny powinien zlecić także badania laboratoryjne, takie jak badanie krwi na przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TPO i anty-TG oraz badanie poziomu hormonów tarczycy (T3 i fT3 oraz T4 i fT4). W przypadku rozpoznania niedoczynności tarczycy prawdopodobnie będziemy poproszeni również o wykonanie badania USG tarczycy lub biopsji cienkoigłowej tarczycy – gdy badanie USG wykaże obecność guzków.

Jak leczyć Hashimoto?

Najczęściej terapia choroby Hashimoto polega na przyjmowaniu brakujących hormonów tarczycy. Kluczowym lekiem jest tutaj lewotyroksyna, którą przyjmuje się na czczo, około pół godziny przed pierwszym posiłkiem. Jednak częstotliwość i sposób przyjmowania tego leku powinny być wcześniej ustalone z lekarzem. Prawidłowo leczona choroba Hashimoto nie powoduje poważnych konsekwencji. Osoby dotknięte tą chorobą powinny jednak pomyśleć o zdrowej diecie. Zaleca się spożywanie regularnych posiłków, zastępowanie tłuszczów zwierzęcych roślinnymi, jedzenie świeżych owoców i warzyw oraz rezygnacja z wszelkich używek.

A czy możliwe jest całkowite wyleczenie z choroby Hashimoto? W przypadku pacjentów z niedoczynnością tarczycy konieczne jest leczenie lewotyroksyną przez całe życie. Nie daje one całkowitego wyleczenia, jednak znacznie przywraca zdrowie.

Objawy nietolerancji pokarmowej, co powinno zwrócić Twoją uwagę?

Joanna Marecka Choroby,Dieta,Leczenie
nietolerancja-pokarmowa-test-na-nietolerancje-pokarmowa

Nietolerancja pokarmowa często mylona jest z alergią na spożywane pokarmy. Jednak w przeciwieństwie do niej dotyczy znacznie większej liczby osób. Objawy nietolerancji pokarmowej są bardzo różnorodne i niespecyficzne, dlatego trudno je zauważyć. Sprawdź, co powinno zwrócić twoją uwagę. Jakie są objawy nietolerancji pokarmowej?

Czym jest nietolerancja pokarmowa?

Nietolerancja pokarmowa to niepożądana reakcja organizmu na dany składnik pożywienia. Dolegliwości związane z nietolerancją mogą dotyczyć różnych układów jednocześnie, jednak głównie układu pokarmowego, ponieważ to on jako pierwszy ma kontakt ze składnikami pokarmowymi. Nietolerancja pokarmowa dotyczy dużo większej liczby osób niż alergia, z którą często jest mylona. Na dodatek nierozpoznana nietolerancja może w przyszłości doprowadzić do chorób, takich jak cukrzyca, nadciśnienie, stwardnienie rozsiane czy łuszczyca. Zatem jak w porę rozpoznać tę chorobę, by nie doprowadziła do przykrych konsekwencji?

Nietolerancja pokarmowa objawy

Jak rozpoznać nietolerancje pokarmową? Co w szczególności powinno zwrócić twoją uwagę? Przede wszystkim powinieneś zastanowić się czy od dłuższego czasu nie borykasz się z jakimiś nawracającymi dolegliwościami. Dokładnych objawów nietolerancji pokarmowej może być mnóstwo, na dodatek są one bardzo różnorodne; mogą dotyczyć zarówno układu pokarmowego, skóry, jak i układu oddechowego.

Do najczęstszych objawów nietolerancji pokarmowej dotyczących przewodu pokarmowego należą: nudności, biegunka, wzdęcia, częste odbijanie lub gazy jelitowe, zgaga czy bóle brzucha. Nietolerancja może także doprowadzić do problemów skórnych takich jak łupież czy trądzik. Twoją uwagę powinna także zwrócić wysuszona skóra lub wypadające włosy. Dodatkowo osoby z nietolerancją pokarmową mogą odczuwać częste bóle głowy, bóle stawów, drętwienie oraz puchnięcie dłoni i nóg. Do objawów nietolerancji pokarmowej należą także: stan zapalny uszu, cienie pod oczami, zatkany nos, ataki kichania czy przewlekły kaszel.

Jak widać objawy mogą być naprawdę różne, przez co często są bagatelizowane. Jednak zbyt silne i nawracające dolegliwości powinny być dla ciebie sygnałem, by jak najszybciej udać się do lekarza i wykonać badanie krwi.

Badania na nietolerancje pokarmowe

Zatem jak sprawdzić, czy dolegliwości są związane z nietolerancją pokarmową? W tym celu najlepiej wykonać badanie krwi w punkcie pobrań. Taka próbka zostanie przesłana do laboratorium, a następnie zbadana pod kątem obecności przeciwciał IgG. Jednak testy na nietolerancje pokarmową można również wykonać samodzielnie, w domu. Takie badania również polegają na pobraniu z palca próbki krwi. Zazwyczaj za ich pomocą można wykryć nietolerancje na 59 produktów spożywczych. To znacznie mniej niż w przypadku badań laboratoryjnych, gdzie możliwe jest sprawdzenie nawet 200 produktów.

Zioła na wzdęcia – co i jak brać?

Joanna Marecka Dieta,Domowe porady,Leczenie,Zdrowe odżywianie
jakie-ziola-na-wzdecia

Wzdęcia to nieprzyjemna dolegliwość żołądkowo-jelitowa, której wielu z nas często doświadcza. Nieleczone wzdęcia, mogą powodować coraz gorsze samopoczucie, stopniowo osłabiając nas i niszcząc nasz organizm. Jak sobie z nimi poradzić? Domowym i skutecznym sposobem na wzdęcia są ziołowe herbatki. Podpowiadamy, jakie zioła są dobre na wzdęcia i jak je stosować.

Kminek na wzdęcia

Kminek znacznie łagodzi wzdęcia, działa także rozkurczowo, dlatego może okazać się pomocny przy silnych skurczach menstruacyjnych. A jak przyrządzić napar z kminku, który uśmierzy dolegliwości? W tym celu będzie nam potrzebna zaledwie łyżeczka mielonego kminku i 250 ml wrzątku, którym należy zalać zioła i odstawić na 15 minut pod przykryciem. Po tym czasie trzeba odcedzić napar i wypić. Tak przyrządzoną mieszankę zaleca się pić 3 razy dziennie.

A co, jeśli nie przepadamy za domowymi, ziołowymi herbatkami? Wtedy wystarczy zjeść łyżeczkę mielonego kminku wymieszanego z majerankiem i popić go wodą, a działanie będzie bardzo podobne.

Napar z suszonej bazylii

Pomocny może okazać się również napar z suszonej bazylii, która nie tylko łagodzi wzdęcia, ale także działa antybakteryjnie i pomaga szybciej wyjść z przeziębienia. Szklanka naparu z bazylii może również ułatwić trawienie i zmniejszyć bolesny skurcz brzucha. A jak przyrządzić taki napar? Podobnie jak w przypadku wcześniejszej herbatki, potrzebny będzie nam jedynie wrzątek i łyżeczka suszonej bazylii. Najlepiej, jeśli mamy w domu bazylię, którą sami ususzyliśmy. Taką herbatkę powinno się parzyć około 20 minut. Bazylię warto również stosować jako przyprawę do codziennych posiłków.

jakie-ziola-na-wzdecia-napar-z-bazylii

Herbatka z szałwii na wzdęcia

Cenne właściwości wykazuje również szałwia, która pomaga w leczeniu wzdęć i niestrawności, a dodatkowo przeciwdziała nadmiernej fermentacji w jelitach. Co ważne, szałwia wykazuje również działania rozkurczowe, łagodzi także stany zapalne w jamie ustnej. Gotową herbatkę z szałwii można kupić w torebkach w prawie każdej aptece i sklepie spożywczym, jednak dużo skuteczniejszy okaże się domowy napar przygotowany z łyżeczki suszonych liści szałwii. Należy zalać je wrzątkiem i parzyć pod przykryciem przez około 10-15 minut. Dzienna zalecana dawka to 3 szklanki takiej herbaty.

Liść rozmarynu na wzdęcia

Również rozmaryn posiada wiele cennych składników, które korzystnie wpływają nie tylko na układ pokarmowy, ale na cały organizm. Liść rozmarynu okaże się szczególnie pomocny przy wzdęciach u dzieci, a także przy skurczach żołądka i jelit. Ponadto napar z rozmarynu wspomaga trawienie. Taki napar, podobnie jak wcześniejsze, przyrządza się z jednej łyżeczki rozmarynu i wrzątku. Herbatkę należy parzyć przez 10 minut i pić przed posiłkiem.

To tylko kilka ziół, które łagodzą wzdęcia. Do tej listy należy dodać jeszcze arcydzięgiel lekarski, tymianek czy koper włoski, który dodatkowo wspomaga laktację i może działać łagodząco na kolkę u niemowląt. Na wzdęcia poleca się również napar zrobiony z anyżu czy mięty.

Skąd biorą się ataki paniki? Jak poradzić sobie z nagłym lękiem?

Izabela Konarska Choroby,Leczenie
Zamyślona kobieta

Atak paniki to zazwyczaj krótkotrwały epizod lęku. Pojawia się bez wyraźnej przyczyny wywołany przez konkretną sytuację bądź osobę. Człowiek boi się o różne rzeczy – śmierci, utraty pracy, utraty kontroli i wiele innych. Ataki paniki przybierają najróżniejsze formy i w niektórych przypadkach, mogą prowadzić do przykrych konsekwencji. Co warto wiedzieć o napadach paniki i panicznym lękiem? Jak sobie z nim radzić? Tego dowiedz się czytając poniższy artykuł.

Atak paniki – przyczyny

Napady paniki występują u 9% populacji, znacznie częściej dotykają kobiety niż mężczyzn. Nie do końca wiadome są bezpośrednie przyczyny napadu paniki. Źródeł jej występowania doszukuje się w chorobach i schorzeniach psychicznych takich jak:

  • zespół lęku napadowego,
  • nerwica lękowa,
  • fobie,
  • depresja,
  • stres,
  • psychoza.

Jednak nie tylko zaburzenia psychiczne, muszą być odpowiedzialne za nagły atak paniki. Również choroby somatyczne powodują częste stany lękowe. Zaliczane są nich takie choroby jak:

  • nadczynność tarczycy,
  • tężyczka,
  • ostra choroba niedokrwienna serca,
  • padaczka.

Przyczyn można dopatrywać się także wśród czynników etiologicznych, gdzie duży wpływ mają czynniki genetyczne, stres czy traumatyczne przeżycia.

Atak paniki –objawy

Człowiek, przeżywający atak paniki, czuje się jakby był chory. Odnosi wrażenie, jakby za moment miał odejść tego świata. Często atakom paniki towarzyszy również histeria. Osoba, która ma częste stany lękowe, boi się o swoje życie, zdrowie, czuje się jakby był w innej rzeczywistości, odłączony od swojego ciała. Takie ataki paniki mogą trwać od kilku do kilkunastu minut, a nawet do godziny.

Napadom paniki często towarzyszy przyspieszony oddech oraz wzrasta tętno, mięśnie stają się napięte. Lęk pojawiający się w momencie ataku, jest całkowicie irracjonalny i nie zrozumiały dla drugiego człowieka. Pojawia się nagle i nigdy nie można przewidzieć, kiedy nadejdzie. Wszystko zależy od sytuacji która wywołała lęk, osoby które mogły być przyczyną zdenerwowania czy po prostu wynikające z danego schorzenia lub zaburzenia.

Atakom paniki towarzyszą także takie charakterystyczne objawy jak:

  • tzw. zimne poty,
  • uczucie braku tchu,
  • zawroty głowy,
  • dreszcze,
  • kłucie w klatce piersiowej,
  • wymioty,
  • bladość skóry,
  • paraliż całego ciała,
  • drżenie.

Mężczyzna chowa się za stołem

Atak paniki – metody

W sytuacji kiedy czujemy że nadchodzi atak, w pierwszej kolejności najlepiej unormować oddech. Należy oddychać spokojnie, powoli i równomiernie. Pomaga w tym skupienie się na jednym punkcie. W sytuacji kiedy czujemy że nie damy rady powstrzymać emocji wiążących się z napadem lęku, wówczas nie warto ich powstrzymywać. Jeśli czujemy że zbiera się napłacz, to płaczmy. Jeśli chcemy krzyczeć, krzyczmy. To może również pomóc uspokoić się, rozładować całe napięcie. Kiedy pierwsze objawy paniki złagodnieją, wówczas z kimś porozmawiać. W sytuacjach kryzysowych, gdzie lęk i strach bierze nad nami górę, nikt nie chce być sam. Jest to nawet nie wskazane.

Jeżeli czujemy że lęk i strach bierze kontrolę nad naszym życiem, a nasz organizm i psychika są umęczone ciągłymi napadami, wówczas konieczne jest skorzystanie z pomocy specjalisty. Długotrwałe napady paniki mogą doprowadzić człowieka na skraj wytrzymałości zarówno psychicznej, jak i fizycznej a wtedy, mogą dziać się naprawdę różne i nieprzewidziane rzeczy.

Dlaczego puchną nogi? Jak zapobiegać opuchniętym nogom?

Izabela Konarska Dieta,Domowe porady,Leczenie
Stopy w misce z kwiatami

Na obrzęki nóg składa się bardzo wiele czynników. Na pewno sprzyja im zbyt długie i częste spędzanie dnia w pozycji siedzącej, różnego rodzaju schorzenia i problemy układu krążenia lub układu moczowego. Aby pozbyć się nieestetycznych i utrudniających swobodne poruszanie się obrzęków nóg, należy podjąć stosowne kroki w tym kierunku. Jakie to kroki? O tym powiemy w niniejszym artykule.

  1. Dlaczego puchną nogi?
  2. Jakie objawy puchnięcia nóg?
  3. Jakie domowe sposoby na opuchnięte nogi?

1. Dlaczego puchną nogi?

Przyczyn puchnięcia nóg można dopatrywać się w wielu czynnikach, jednak najczęściej dochodzi do zatrzymania płynu w tkankach, co powoduje powstawanie obrzęków w dolnych partiach ciała. Również dolegliwości związane z układem krążenia, układem limfatycznym lub niewydolność nerek, może powodować nieustanne puchnięcie nóg. Długotrwałe siedzenie np. przed komputerem a także wielogodzinne stanie, sprzyja problem związanym z puchnięciem i obrzękami nóg.

Do najczęstszych przyczyn opuchlizny nóg zalicza się również:

    • przewlekłą niewydolność żylną,
    • zakrzepica żył dolnych,
    • niewydolność serca i choroby serca takie jak zapalenie osierdzia czy kardiomiopatię,
    • marskość wątroby,
    • ciąża.

2. Jakie objawy puchnięcia nóg?

W zależności od przyczyny opuchlizny, obrzęki mogą przyjmować różny kształt i rozmiar. W przypadku niewydolności krążenia najczęściej opuchnięte są kostki oraz stopy. Jeżeli mowa o marskości wątroby, wówczas opuchnięciu ulegają całe kończyny dolne. Dzieje się tak za sprawą upośledzonej syntezy przez wątrobę białek, a zwłaszcza albumin, będącymi odpowiedzialnymi za utrzymanie prawidłowego ciśnienia onkotycznego krwi.

W sytuacji kiedy zaburzona jest prawidłowa praca nerek, wówczas dochodzi do tzw. retencji wody. Innymi słowy, przez złą pracę nerek woda w organizmie jest nieprawidłowo transportowana i w efekcie, jej nadmiar gromadzi się oraz odkłada, głównie w dolnych partiach ciała. Są to tzw. obrzęki hydrostatyczne i występują również u osób prowadzących siedzący tryb życia. Opuchnięte są wówczas kostki i podudzia. W zespole nerczycowym natomiast dochodzi do nadmiernej utraty białka wraz z moczem, co powoduje zmniejszenie ciśnienia onkotycznego osocza a to w znacznym stopniu, wzmaga powstawanie obrzęków.

Opuchlizna nóg staje się bardzo niebezpieczna kiedy mowa o zakrzepicy żył dolnych. W wyniku tej choroby, powstają zakrzepy w układzie żył głębokich. Dotyka najczęściej żyły piszczelowe oraz strzałkowe. Zazwyczaj nie daje żadnych objawów i ustępuje samoistnie. Natomiast kiedy zakrzepy gromadzą się w żyłach podkolanowych, udowych czy biodrowych, wówczas znacznie wzrasta ryzyko rozwoju zatorowości płucnej. Bardzo niebezpieczną przyczyną puchnięcia nóg jest zakrzepica żył głębokich.

kobieta trzyma się za nogi

3. Jakie domowe sposoby na opuchnięte nogi?

Aby uniknąć lub zminimalizować problem spuchniętych nóg, warto zadbać o aktywność fizyczną. Nie muszą być to ciężkie i wytężone ćwiczenia, wystarczą regularne spacery, jazda na rowerze, basen, siłownia przynajmniej 2 razy w tygodniu. W przypadku siedzącej pracy, warto poświęcić chwilę aby wyjść na świeże powietrze i rozprostować nieco nogi. Można przejść się kilka metrów i poruszać przy tym stopami (ruchy okrężne).

Również właściwa dieta ma tutaj swoje zasługi. Powinna być bogata w produkty zawierające potas, który wspomaga gospodarkę wodną oraz pracę mięśni. Potas zawierają takie produkty jak pomidory, banany a także ziemniaki, rośliny strączkowe, orzechy, pestki słonecznika oraz cytrusy. Warto włączyć również produkty o działaniu moczopędnym takie jak pietruszka, arbuz, truskawki i czereśnie. Należy unikać soli, ponieważ w dużym stopniu odpowiedzialna jest za zatrzymywanie płynów w organizmie. Bardzo ważne jest spożywanie dużej ilości wody, o najmniej 8 szklanek niegazowanej wody dziennie. Pomaga to w pozbyciu się nadmiaru nagromadzonych płynów.

Opuchnięte nogi nie tylko wyglądają nieestetycznie ale przede wszystkim, są oznaką tego że w naszym organizmie dzieje się coć niedobrego i opuchlizna, jest tego wyraźnym znakiem. Nigdy nie lekceważmy takich sygnałów wysyłanych przez organizm, ponieważ może się to źle dla nas skończyć.

Grypa a przeziębienie – jak leczyć?

Aga Leśna Choroby,Leczenie,Zdrowie
Kubek i pudełko chusteczek

Zbliża się jesień, a za nią zima. Jest to także okres większych zachorowań, do których zaliczają się grypa i przeziębienia. Nie są to te same przypadłości, choć niektóre objawy mogą być bardzo podobne. Czym różni się grypa od przeziębienia? Jak je rozpoznać? Jak leczyć?

Przeziębienie – charakterystyka i objawy

Przeziębienie to cały zespół objawów, spowodowanych przez wirusy, najczęściej rynowirusy. Jest to przede wszystkim infekcja górnych dróg oddechowych związanych z zapaleniem błony śluzowej nosa, gardła i zatok przynosowych. Przeziębienie pojawia się stopniowo i najczęściej charakteryzuje się objawami, które pojawiają z czasem. Zalicza się do nich katar, kaszel, stan podgorączkowy, rzadziej gorączka. Zazwyczaj wiąże się z ostrym bólem gardła. Możemy czuć lekkie osłabienie, zdecydowanie rzadziej pojawia się za to ból głowy, mięśni i stawów czy brak łaknienia. Objawy najczęściej są umiarkowane, przebieg choroby stosunkowo lekki i rzadko kiedy pojawiają się powikłania.

Grypa – charakterystyka i objawy

Grypa z kolei jest chorobą wirusową o zdecydowanie ostrzejszym przebiegu. Powodują ją wirusy grypy, które dzieli się na A i B, może też występować sezonowo lub pandemicznie. Objawy grypy pojawiają się nagle i wiążą się z bardzo wysoką gorączką, często sięgającą nawet do 40 st., do tego dochodzą częste bóle głowy, mięśni i stawów oraz silne i uciążliwe osłabienie. Zazwyczaj w trakcie grypy brakuje nam łaknienia i męczymy się z silnym kaszlem, za to katar rzadko tutaj występuje podobnie jak ból gardła. Źle leczona grypa może wiązać się też z poważnymi powikłaniami.

posegregowane leki

Jak leczyć przeziębienie?

Zwykłe przeziębienie rzadko kiedy leczy się antybiotykami. Zazwyczaj wystarczy kilka dni odpocząć w domu, wyleżeć się i odpowiednio odżywiać z zastosowaniem właściwych lekarstw i środków budujących odporność organizmu. Zazwyczaj stosuje się tutaj leki przeciwzapalne oraz antyhistaminowe, które łagodzą objawy. Jeżeli do przeziębienia dojdzie zakażenie bakteryjne, wówczas warto udać się do lekarza, by przepisał odpowiednie antybiotyki.

Jak leczyć grypę?

Grypa pojawia się nagle i zwala nas z nóg. W przeciwieństwie jednak do przeziębienia, nie da się jej „wyleżeć”, tutaj potrzebna będzie pomoc lekarza. Konieczne będzie zastosowanie leków przeciwgrypowych, czy też przeciwwirusowych (najlepiej działają w pierwszej dobie choroby), a także zastosowanie leków objawowych przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Dodatkowo należy na czas choroby pozostać w domu, dużo odpoczywać i pilnować właściwego nawodnienia organizmu.

Powikłania po przeziębieniu i grypie

Powikłania po przeziębieniu pojawiają się rzadko, ale jeżeli zaniedbamy właściwe leczenie mogą się one pojawić. W tym przypadku najczęściej mówi się o większym narażeniu organizmu na infekcje, osłabieniu odporności i w niektórych przypadkach doprowadzenie do zaostrzenia astmy. Źle leczona grypa może niestety przynieść zdecydowanie gorsze powikłania. Oprócz zwiększenia ryzyka kolejnych infekcji, może dojść do zapalenia płuc, zapalenia opon rdzeniowo-mózgowych, zapalenia mózgi lub zapalenia serca.

Lamblie – objawy lambliozy u dorosłych i dzieci

Izabela Konarska Choroby,Dieta,Leczenie,Zdrowie,Zdrowie dzieci Brak komentarzy
Bakteria i pasożyty pod mikroskopem

Lamblioza to choroba wywoływana przez pasożyta, w medycynie nazywany lamblia intestinalis. Chorują na nią zarówno dzieci w wieku przedszkolnym, jak i dorośli. Pasożyt obecny jest w takich miejscach jak toalety, piaskownica, basen itp. Często zdarza się, że choroba nie daje żadnych objawów i chory niczego nie podejrzewa. Stanowi to ok. 10% przypadków, natomiast w pozostałych choroba daje cały szereg objawów. O objawach, przebiegu i przyczynach lamblii u dzieci i dorosłych, piszemy w poniższym artykule.

  1. Lamblioza co to jest?
  2. Jakie są objawy lambliozy?
  3. Jakie są przyczyny lambliozy u dzieci?
  4. Jak dorośli zarażają się lambliozą?
  5. Jak leczyć lambliozę?

1. Lamblioza co to jest?

Jak już wspomniano jest to choroba wywoływana przez pierwotniaka z grupy wiciowców, o gruszkowatym kształcie i czterech parach wici które umożliwiają im szybkie poruszanie się. Posiadają także przyssawkę, dzięki której przyczepiają się do błony śluzowej przewodu pokarmowego żywiciela. Lamblia rozwija się, rośnie, rozmnaża i zmienia powierzchnię chłonną jelita przez co utrudnia, a nawet uniemożliwia, wchłanianie się składników odżywczych do przewodu pokarmowego. Wraz z szybkim rozwojem tego pasożyta, rozprzestrzenia się również zakażenie które może dotknąć innych członków rodziny. Niestety lamblię ciężko wyleczyć ponieważ ten rodzaj pasożyta bywa odporny na leki.

2. Jakie są objawy lambliozy

W niektórych przypadkach, osoby zarażone nie zauważają niczego niepokojącego, ponieważ w początkowej fazie choroba nie daje żadnych objawów. To typowe dla pasożytów ludzkich. W zdecydowanej jednak większości, zakażenie lamblią powoduje szereg dolegliwości. Są one mało charakterystyczne oraz nie systematyczne. Zdarza się, że jednego dnia chory czuje się dobrze, co często usypia czujność.

Do najczęstszych objawów zakażenia lambliami zaliczane są:

  • bóle brzucha, najczęściej po prawej stronie występujące najczęściej po jedzeniu ale nie zawsze,
  • bóle głowy,
  • stolce o bardzo nieprzyjemnym zapachu z niestrawionym pokarmem,
  • wysypka,
  • gorączka,
  • biegunka,
  • wymioty,
  • utrata wagi,
  • wzdęcia i skurcze,
  • zmęczenie,
  • bezsenność.

3. Jakie są przyczyny lambliozy u dzieci?

Lamblie przedostają się do organizmu drogą pokarmową najczęściej po spożyciu produktów zarażonych wcześniej tym pasożytem (w tym także skażonej wody). Warto również wiedzieć, że za rozprzestrzenianie się lamblii odpowiadają muchy. Pasożyta można też przenieść do organizmu poprzez nieumyte ręce jak np. po wyjściu z toalety czy poprzez kontakt ze zwierzętami będącymi nosicielami pasożyta. Zakażeniu lamblią sprzyja korzystanie z publicznych i zbiorowych toalet jak w szkole, przedszkolu, na koloniach itp. Zakażenie lamblią tym bardziej dotyka dzieci, ponieważ te nie przestrzegają podstawowych zasad higieny. Zapominają o umyciu rąk po pogłaskaniu psa, nie przeszkadza im to, że na kanapce siedziała mucha itp. Lamblioza jest chorobą zakaźną, więc z łatwością może przejść na inne dziecko np. przez korzystanie z tej samej toalety.

Duże zbiorowiska bakterii

4. Jak dorośli zarażają się lambliozą?

Dorosłym, podobnie jak dzieciom, zdarza się zapominać o podstawowych zasadach higieny. Na zarażenie lamblią najbardziej narażeni są Ci, którzy nie myją owoców, warzyw, korzystają z publicznych toalet i przy wyjściu nie myją rąk, piją wodę z miejskich wodotrysków itp. Ważna jest również higiena i czystość we własnym domu. Używając odpowiednich produktów na bazie chloru i czyszcząc regularnie łazienkę i toaletę, zmniejszy się ryzyko zarażenia tym pasożytem.

5. Jak leczyć lambliozę?

O metodzie leczenia decyduje lekarz na podstawie wyników badań wcześniej przeprowadzonych. Dobierane są właściwe leki oraz sposób dawkowania. W niektórych przypadkach oprócz leków, konieczne jest przejście na stosowną dietę pozbawioną węglowodanów oraz słodyczy ponieważ właśnie one powodują szybki wzrost i rozmnażanie pasożytów.

Jak widać bardzo wiele zależy od naszego stosunku w
kwestii dbania o higienę oraz czystość. Warto wyrobić sobie nawyk częstego mycia rąk oraz zadbania o czystość we własnym domu ponieważ, jak się okazuje, może to uratować nasze zdrowie.